خلاصه کتاب آنچه فلسفه می تواند درباره بهتر رهبری کردن به شما بیاموزد

راهی برای به‌کارگیری اصول فلسفی در زندگیِ شخصی و کاری

خلاصه کتاب «آنچه فلسفه می‌تواند درباره بهتر رهبری کردن به شما بیاموزد» (What Philosophy Can Teach You About Being a Better Leader) شامل سرخط عناوین اثر مشترک «آلیسون رینولدز» (Alison Reynolds)، «دومینیک هولدر» (Dominic Houlder)، «جولیز گادارد» (Jules Goddard) و «دیوید لوئیس» (David Lewis) است که در سال ۲۰۲۲ منتشر شد و به‌سرعت به‌عنوان یکی از متفاوت‌ترین و الهام‌بخش‌ترین آثار حوزه‌ی رهبری شناخته شد. همگی نویسندگان اثر از استادان بریتانیایی هستند که تجربه‌ی عمیقی در حوزه‌های رهبری، مدیریت، تفکر استراتژیک و فلسفه سازمانی دارند و در این کتاب استدلال می‌کنند که برای رهبر بودن، تنها تسلط بر مهارت‌های مدیریتی کافی نیست؛ بلکه رهبران موثر باید قدرت تفکر فلسفی داشته باشند. آن‌ها با اتکا به میراث فکری فیلسوفانی مانند سقراط، کانت، نیچه، ارسطو و حتی متفکران مدرن، نشان می‌دهند که چگونه پرسشگری عمیق، شفافیت ذهنی، اخلاق‌مداری و توانایی دیدن واقعیت از چشم‌اندازهای مختلف می‌تواند شیوه‌ی رهبری را متحول کند. این کتاب ترکیبی است از فلسفه‌ی کاربردی و تجربه‌ی واقعیِ مدیریت در دنیای امروز.

بخشی از کتاب آنچه فلسفه می‌تواند درباره بهتر رهبری کردن به شما بیاموزد:
«در یکی از دوره‌های آموزشی‌مان، از دانشجویان بزرگسال می‌خواهیم که یک توضیح کوتاه درباره‌ی شغل رویایی‌شان پس از فارغ‌التحصیلی بنویسند و بگویند چرا بهترین گزینه برای آن شغل هستند. این دانشجویان معمولاً در میانه‌ی مسیر کاری خود قرار دارند و با نگاهی واقع‌بینانه به فرصت‌های اطراف‌شان همراه با همان جرقه‌ی جاه‌طلبی که دوباره آن‌ها را به دنیای یادگیری کشانده وارد این تمرین می‌شوند.
شغل‌های رویایی معمولاً در دسته‌های شناخته‌شده‌ی نقش‌های تجاری قرار می‌گیرند: بازاریابی، توسعه‌ی کسب‌وکار، مالی و مشابه آن‌ها. عنوان شغلی اغلب رسمی و آشناست: «معاون فلان بخش»، «مدیر بهمان واحد»، و البته معمولاً صحبت از پول هم هست؛ موضوعی قابل‌انتظار، با توجه به بدهی‌های تحصیلی که دانشجویان هنگام ورود به چنین برنامه‌هایی با آن روبه‌رو می‌شوند. معمولاً مهارت‌ها و موفقیت‌هایی که دانشجویان برای رسیدن به آن شغل‌ها فهرست می‌کنند، شامل ترفیع‌ها و انواع مختلفی از تایید گرفتن از دیگران در سال‌های گذشته است. یکی از دانشجویان بعد از نوشتن شغل رویایی‌اش گفت: «حالا که نوشته‌ام، اصلاً شبیه یک رویا نیست، و کاری که برای رسیدن به آن باید انجام می‌دادم واقعاً خسته‌کننده به نظر می‌رسد!»
اما او هنوز از بخش دوم تمرین خبر نداشت. بعد از اینکه شغل‌های رویایی تحویل داده شد، از دانشجویان خواستیم یک گزارش کوتاه دوم هم بنویسند. این بار حدود چهل سال جلوتر رفتیم و از آن‌ها خواستیم بنویسند بهترین دوست‌شان در مراسم خاک‌سپاری‌شان درباره‌ی آن‌ها چه خواهد گفت؛ مناسبتی تلخ اما همراه با حس قدردانی.»