فلسفه مدرن و ایران

کتاب «فلسفه مدرن و ایران» نوشته فاضل غیبی در چاپ اول تابستان ۱۳۹۰ توسط انتشارات پیام (آلمان) منتشر شد. این کتاب مجموعه‌ای از جستارها و تاملات درباره نسبت فلسفه مدرن با بافت فرهنگی و تاریخی ایران است؛ غیبی در آن به تبارشناسی مفاهیمی چون خرد انتقادی و همدردی می‌پردازد و بر ضرورت تقویت عقلانیت انتقادی برای شکل‌گیری چیزی که او گاهی «انسان شایسته» می‌نامد تاکید می‌کند.
اثر به‌عنوان یکی از نخستین کتاب‌های منتشرشده نویسنده معرفی شده و پیش از این انتشار نویسنده چهره‌ای کم‌تر شناخته‌شده بود.

برگرفته از متن کتاب:
فلسفه در جوامع عقب مانده از محبوبیتی برخوردار نیست؛ در گفتگوی مردمان جایی ندارد. تو گویی همگان درباره همه چیز پرگویی می کنند تا مبادا پرسشی درباره چون و چرای هستی بر زبانشان بگذرد. فرض بر این است که همه درباره «خدا و خلقت» همرای هستند و پرداختن به مهملات فلسفی شایسته مردان و زنان بالغ نیست.
در ضمیر هر کس در هر روز و ساعت اندیشه فلسفی در غلیان است. بزرگ و کوچک و پیر و جوان لحظه ای از آن غافل نیستند. اما همه بر این هنر نیز مسلطاند که درون پرغوغای خویش را از دیگران پنهان دارند.
هیچ چیز سمج تر از فکر فلسفی در ذهن آدمی رخنه نکرده است. همگان بدون استثنا از همان اوان کودکی تا لحظه مرگ همواره بدان مشغول اند که دریابند: که هستم و در این جهان به چه کار آمده ام؟ کدام دست و به چه منطقی پرده هستی را چنین رنگارنگ نقش زده و وجود و زندگی من در این نقطه از زمان و مکان به چه معنی و هدفی است؟...