دوره رستنی های ذلت (دو داستان)

کتاب دوره رستنی‌های ذلت نوشته‌ی بهرام حیدری، شامل دو داستان کوتاه است که با نگاهی تلخ، اما عمیق به زندگی اجتماعی و روانی انسان‌هایی درگیر فشار، فقر و نابرابری پرداخته است. حیدری که یکی از چهره‌های شناخته‌شده‌ی ادبیات داستانی ایران در نیمه‌ی دوم قرن بیستم است، در این اثر نیز مانند دیگر نوشته‌هایش، فضای روستایی و جنوب ایران را به‌عنوان بستر روایت انتخاب می‌کند؛ جایی‌که تضاد قدرت، ستم تاریخی و محرومیت، بستر شکل‌گیری بحران‌های انسانی است.
زبان اثر ساده اما پر از بار معنایی است و نویسنده با جزئیات دقیق و توصیف‌های زنده، فضای داستان را ملموس می‌سازد. داستان‌ها حال‌وهوایی رئالیستی دارند و در پس روایت بیرونی، لایه‌هایی از نمادگرایی و نقد اجتماعی نیز قابل درک است. کتاب دوره رستنی‌های ذلت نه‌فقط شرحی از زندگی آدم‌هایی در حاشیه، بلکه واکاوی سکوت، سرکوب و مقاومت خاموش انسان‌هایی‌ست که ریشه در خاک دارند، اما زیر بار تحقیر، خمیده شده‌اند. این مجموعه، نمونه‌ای تاثیرگذار از داستان‌نویسی متعهد در ادبیات معاصر ایران است.