سال کورپه

سال کورپه نوشته منصور یاقوتی یکی از آثار شاخص ادبیات داستانی اقلیمی ایران است که با زبانی شاعرانه و فضاسازی‌ای خشن و ملموس، به زندگی مردم مناطق غربی کشور، به‌ویژه کرمانشاه و نواحی کردنشین، می‌پردازد. داستان در فضایی روستایی و کوهستانی می‌گذرد، جایی که طبیعت بی‌رحم، فقر شدید، سنت‌های سخت‌گیرانه، و خشونت نهفته در روابط انسانی، زندگی را به شکلی طاقت‌فرسا بر مردم تحمیل می‌کنند.
شخصیت‌ها در دل این واقعیت سهمگین، گاه با سکوت، گاه با سرسختی، و گاه با جنون، واکنش نشان می‌دهند. یاقوتی با نثری تراش‌خورده و پر از تصاویر بومی، موفق می‌شود جهانی خلق کند که در عین تلخی، نوعی زیبایی شاعرانه در خود دارد.
سال کورپه بیش از آن‌که فقط یک روایت باشد، تجربه‌ای عمیق از زیستن در حاشیه است؛ تجربه‌ای که از دل آن، نوعی حقیقت انسانی و اجتماعی بیرون می‌تراود. این اثر را می‌توان از نمونه‌های ممتاز ادبیات اقلیمی ایران دانست که به‌خوبی توانسته است زبان، فرهنگ، و روح مردمان یک منطقه را در قالب داستانی ماندگار به تصویر بکشد.