درخت خشک و باغ پر گل

کتاب «درخت خشک و باغ پر گل» داستانی‌ست از مجموعه آثار دهه‌ی ۱۳۵۰ نویسنده کرمانشاهی، منصور یاقوتی که نخستین‌بار در سال ۱۳۵۵ منتشر شد و شامل روایت نمادین زندگی روستایی بر بستر طبیعت است. داستان با روز جمعه‌ای آغاز می‌شود که خورشید آسمان را لمس کرده و نسیمی ابرها را پراکنده می‌کند. شخصیت محوری داستان، دختری روستایی به نام میترا، با غریزه‌ای کودکانه و کنجکاو به حیاط خانه اش می‌رود، سر و صورتش را می‌شوید و نگاهی به قناری‌ها و درخت زردآلویی که برگ‌هایش زیر موج باد می‌لرزد، می‌اندازد. در کنار او گربه سفیدی کمین کرده و با چشمانی تیز مراقب گنجشک‌هاست. سکوت آرام حیاط با حضور این صحنه طبیعی پرجلوه و کودکانه، فضایی سرشار از زندگی و انتظار خلق می‌کند.
میترا بی‌سروصدا به سمت درخت می‌رود، کفشی تنها نزدیک آن پیدا می‌کند و آغاز اتفاقاتی ساده اما پرمعنا رقم می‌خورد. در فضای ده‌نشینی و توصیف دقیق لحظه‌های خردسالی، یاقوتی با زبان واقع‌گرایانه و تصویری، گوشه‌هایی از روح کودکانه را در گره با طبیعت و محیط بومی به نمایش می‌گذارد. این روایت علاوه بر زیبایی محیطی، حس نوستالژیک زندگی در روستا را زنده می‌کند، حس کرد بودن خالق اثر را که در آثارش تکرار می‌شود
در مجموع «درخت خشک و باغ پر گل» تصویری کوچک اما عمیق از پیوند انسان، طبیعت و خاطره در روستا است؛ داستانی سرشار از سادگی و صداقت، با لحظه‌هایی غنایی که خواننده را به دنیای معصومانه و بکر میترا می‌برد و فضایی آرام و تامل‌برانگیز می‌آفریند.