زبان در اندیشه رودلف کارناپ

رودُلف کارناپ فیلسوف آلمانی‌تبار مکتب پوزیتیویسم منطقی و یکی از نظریه‌پردازان برجسته فلسفه علم، زبان، احتمال و منطق است که متافیزیک را بی‌معنا می‌دانست چرا که بی‌امکان اثبات یا رد تجربی دارد.
این کتاب با جمع‌بندی مختصر و تمرکز بر مباحث کلیدی کارناپ — به‌ویژه درباره زبان، منطق و فلسفه علم — سعی دارد دیدگاهی روشن نسبت به دیدگاه‌های کارناپ فراهم آورد. از جمله موضوعاتی که بررسی می‌کند می‌توان به ساختار منطقی زبان علمی، سنتاکس و تئوری اساسی «اصل تساهل» (Principle of Tolerance) اشاره کرد؛ یعنی این که هیچ چارچوب منطقی‌ای از پیش برتر نیست، بلکه زبان‌های منطقی مختلف براساس کاربردشان انتخاب می‌شوند و فلسفه مسئول تحلیل این انتخاب‌هاست.
اثر با زبانی نسبتاً ساده نوشته شده و برای مخاطبی که می‌خواهد با مبانی نظری کارناپ آشنا شود، مناسب است. نویسنده تلاش می‌کند تصویری فشرده و موثر از مسیر فکری کارناپ، از «آُف‌باو» (ساختار منطقی جهان) تا «نحو منطقی زبان» ارائه کند، ضمن بازتاب گزاره‌هایی نظیر دیدگاه کارناپ نسبت به تعریف مفاهیم علمی به‌عنوان قراردادهای زبانی و نیز تفکیک میان گزاره‌های تجربی و زبان‌های منطقی.