در کوچه پس کوچه های غربت - جلد ۱

از پیشگفتار:
در کوچه پس کوچه های غربت نام سلسله نوشته هایی است که از ده سال پیش نخست به صورت سرمقاله در ماهنامه شوفار - که اولین سردبیرش بودم – چاپ می شد و سپس در قالب یک برنامه رادیویی از رادیو امید و در پایان از رادیو امید ایران پخش می گردید. این نوشته ها یادداشتهای روزانه و گهگاه من هستند، در پی مشاهده آنچه پیرامونم می گذشت و واکنش یک مهاجر ناخواسته ایرانی است در برخورد با زندگی روزمره سرزمینی تازه به نام آمریکا. گرچه جبر زندگی در این کشور و دوری از سرزمین مادری، بخش اساسی این یادداشتها را به رویدادهای داخل آمریکا اختصاص داده است، ولی مجموعه آن دیدگاه یک زن روزنامه نگار ایرانی است که - درگیر بین دو فرهنگ شرق و غرب و دمساز با غم دوری سرگشتگی، پریشانی و ره گم کردگی ناچار به جریان آزمایش و خطایی تن در می دهد تا خویشتن را از نو بیابد. این نوشته ها از سه دوره تشکیل شده اند: دوره اول سرمقاله های شوفار از ژوئیه ۱۹۸۲ تا ژوئیه ۱۹۸۳ است. دوره دوم نوشته هایی است که در برنامه هفتگی در کوچه پس کوچه های غربت - بین ژانویه ۱۹۸۴ تا ژوئن ۱۹۸۵ - از رادیو امید پخش گردید. مجموع این دو دوره، جلد اول را تشکیل داده است. دوره سوم افزون بر برنامه در کوچه پس کوچه های غربت که ازفوریه ۱۹۸۸ تا ژوئیه ۱۹۸۹ - از رادیو امید ایران پخش شد. چند نوشته دیگر را نیز در بر می گیرد که تا پایان سال ۱۹۸۹ به نگارش درآمده اند. این مجموعه جلد دوم را می سازد و نقطه پایانی بر دفتر یک دهه اقامت در شهر فرشتگان و یک دوره پرتلاطم از زندگی مهاجرت میگذارد
در این سالها، چون هر روزنامه نگار حرفه ای دیگر، صداقت در گزارش و بازتاب آنچه دیده شنیده و خوانده ام، بزرگترین دلمشغولی‌ام بوده است. ما روزنامه نگاران، نه چون شاعران استعداد بهره گیری از استعاره و کنایه و اشاره را داریم نه مثل نویسندگان توان خلق کردن و نه چون هنرمندان نیروی تخیل ناچار همه عواطف و احساسات خود را، در رویارویی با حوادث روز، به سادگی و خیلی طبیعی تجربه می کنیم و همان گونه روی کاغذ می آوریم. ما چون همه انسانهای معمولی واکنشی آنی بی پیرایه و آینه وار داریم و نوشته هایمان نیاز به تجزیه و تحلیل ندارد. همین است که هست...