سیمای لارستان: نخلهای سرافراز

از مقدمه:
لارستان سرزمینی است غریب و خودمانی در همسایگی آفتاب، با امروزی در خود رمیده و دیروزی گسترده که «ایراهستان» نام داشت. دیاری زیبا با تاریخی احساس برانگیز که در روزگاری مرکز دانش و فرهنگ اسلامی بوده است. لارستان با خانه های کاهگلی بلند، دیوارهای قدیمی بادگیرهای ایستاده بر فراز خانه ها و قلعه اژدها پیکر که چو اژدرهایی فروخفته و در خود پیچیده پیکر تنومندش را بر خیابانها و کوچه های خاک آلود و تنگ بله کرده است و سرانجام مردمی در هوای خنک شبانه کویر، به دور از غوغای تش باد ها اوقات خود را در پشت بامها سپری میکنند از مشخصه های این سرزمین عطشناک به شمار می آید.
ما به گذشته جز برای احیای آثار و فرهنگ اسلامی نگاه نمی افکنیم که جز آن خستگی تاریخ است و جای پای خستگی قرنهای سر به هوا و حکومتهایی برای پرسه زدن در هوای خیره سری. لارستان با مردمانی که در دیر سالها در مکتبخانه های قدیمی قرآن را فرامی گرفتند و امروزه نیز در امتداد سرسبزی آیات الهی در شبهای برپایی مجالس انس قرآنی روزگار می گذرانند.
علما و روحانیان با وجود دادگاهها هنوز چراغی مطمئن در راه حل معضلات و اختلافهای مردمند و مردم با پیوندهایی معنوی که با فرهنگ ناب اسلامی دارند، بزرگترین اختلافهای خود را با نظر راهبری سنتی علما حل و فصل می کنند.
همسانی زبانی ویژگیهای جمعیتی - اقلیتی، میراث فرهنگی مشترک، شرایط اقتصادی واحد و مهمتر از همه دینی وحدت آفرین مردم لارستان را در همیاریی ثمربخش مدد می رساند...