ارثیه باد

«ارثیه باد» اثر ماندگار جروم لارنس و رابرت ادوین لی، نمایشنامه‌ای است که مرز بین حقیقت و عقیده، علم و ایمان، و آزادی بیان و همنوایی اجتماعی را به چالش می‌کشد. این اثر قدرتمند که در سال ۱۹۵۵ منتشر شد، بیش از یک نمایشنامه‌ی تاریخی است؛ آن تقابلی جاودانه میان دو دیدگاه متضاد از جهان را به تصویر می‌کشد.
داستان در شهر کوچک و خیالی هیلزبورو در دهه‌ی ۱۹۲۰ جریان دارد، جایی که معلمی به نام برترام کیتس به جرم تدریس نظریه‌ی تکامل داروین که مخالف آموزه‌های کتاب مقدس تلقی می‌شود، دستگیر و محاکمه می‌گردد. این محاکمه که از دادگاه معروف «اسکوپس» الهام گرفته شده، به صحنه‌ی نبرد حقوقی و فکری میان دو وکیل برجسته تبدیل می‌شود: هنری درامند، وکیل مدافع آزاداندیش و مدرن که از حق تدریس علم دفاع می‌کند، و متیو هریسون بریدی، سیاستمدار مشهور و مدافع سرسخت کتاب مقدس.
آنچه به ظاهر یک پرونده‌ی حقوقی ساده به نظر می‌رسد، به سرعت به نبردی ایدئولوژیک تبدیل می‌شود که شهر را دوقطبی می‌کند. در میان این کشمکش، نویسندگان به مسائل عمیقی می‌پردازند: آیا حقیقت مطلق وجود دارد؟ آیا جامعه حق دارد آزادی اندیشه را محدود کند؟ چگونه می‌توان بین اعتقادات دینی و یافته‌های علمی تعادل برقرار کرد؟
نمایشنامه با صحنه‌های دادگاهی نفس‌گیر، دیالوگ‌های تند و تیز، و لحظات عمیق انسانی، خواننده را به تامل درباره‌ی مفاهیم آزادی، عدم تعصب و اهمیت تفکر مستقل وا می‌دارد. عنوان «ارثیه باد» برگرفته از کتاب امثال در کتاب مقدس است که می‌گوید: «آن که باد می‌کارد، طوفان درو خواهد کرد»، یادآوری قدرتمندی از پیامدهای آنچه به نام باور و عقیده انجام می‌دهیم.
این نمایشنامه نه تنها بازتاب کشمکش‌های دهه‌ی ۱۹۲۰ آمریکا، بلکه تصویری جاودانه از نبردی است که همچنان در جوامع امروز نیز جریان دارد، نبرد میان سنت و نوآوری، دگماتیسم و پرسشگری، و ترس از تغییر در برابر شجاعت کشف ناشناخته‌ها.