پیشنهاد شما چیست؟ بخشی از واژه های فن شناسی آموزشی

از پیشگفتار:
زبان فارسی زبانی است توانا و آسان و زیبا که پیشینه کاربرد آن در نوشتن تا پیرامون دو هزار و پانصد سال پیش شناخته شده است. کهن ترین نوشته ای که اینک از آن در دست داریم از اریارمنه پدر نیای داریوش بزرگ است. این زبان رفته رفته دگرگونیهای بزرگ یافته و ساده تر و آسان تر شده است. در دوره باستانی (روزگار شاهنشاهی هخامنشیان) فارسی سه جنس و سه شمار داشت و به پایان نامهای آن در هشت حالت دستوری پی بندهایی افزوده میشد و دستگاه گردانش (صرف) کار واژه ها (فعلها)ی آن پیچیده تر و گسترده تر بود.
می دانیم که از روزگاران کهن در برخی از آبادیهای بزرگ و کوچک یا استانها و شهرستانهای ایران به گویشهایی سخن گفته می شد که دنباله های پاره ای از آنها تا امروز بازمانده است؛ ولی ایرانیان که به همبستگی و یگانگی خویش همواره سخت دلبسته و پای بندند، از دیر باز دریافته بودند که یک ملت راستین با فرهنگ، نیازمند زبان یگانه ای است که نه تنها در گفتگوهای روزانه بکار رود بلکه برای باز نمودن همه اندیشه ها و خواستهای گوناگون فرهنگی و دانشی و فنی آمادگی و توانائی داشته باشد. چنین بود که فارسی بر زبانهای ایرانی دیگر برتری و پیشی یافت و اندیشه های والا و دانش و هنر به آن زبان نوشته و سروده شد...