خاطرات سپهبد پالیزبان

پالیزبان در مهرماه 1318 پس از فارغ‌التحصیلی از دانشکده افسری با درجه ستوان دومی، خدمت در ارتش را آغاز کرد. به دنبال ورود نیروهای ارتش سرخ از شمال به خاک ایران در روز سوم شهریور 1320 و فرار فرماندهان و افسران ارتش رضاخانی، وی نیز که در اطراف مهاباد خدمت می‌کرد، ناچار فرار می‌کند و پس از مدتی سرگردانی در کوهها و بیابانهای منطقه سرانجام توسط نیروهای روسی دستگیر می‌شود، امّا پس از فرار از دست آنها، به کرمانشاه و نزد ایل خود می‌رود. به دنبال صدور اطلاعیه‌ ارتش مبنی بر بازگشت افسران و درجه‌داران، مجدداً به ارتش باز می‌گردد. پالیزبان در جریان درگیریهای نیروهای ارتش با عشایر کردستان و نیز ماجرای ورود ارتش به آذربایجان و کردستان پس از فروپاشی حکومت فرقه دموکرات در پی توافقهای حاصله میان ایران و شوروی، به همراهی این نیروها به فعالیت می‌پردازد. وی سپس به معاونت هنگ منصور کرمانشاه و فرماندهی هنگ اخگر تبریز منصوب می‌شود و در ادامه فعالیت در ارتش، ریاست ستاد لشگر لرستان و پس از آن معاونت فرماندهی این لشگر را برعهده می‌گیرد. وی در سال 1336، با تصدی ریاست سازمان ویژه اداره دوم که پست کم اهمیتی در این اداره به شمار می‌رفت، فعالیت خود را در اطلاعات ارتش آغاز می‌کند و پس از آن عهده‌دار مسئولیت سازمان اطلاعات استراتژیکی اداره دوم می‌گردد. پالیزبان در زمان ریاست سپهبد کمال بر اداره دوم به عنوان معاون این اداره منصوب می‌شود و با برکناری سپهبد کمال از این مسئولیت، وی ریاست اداره دوم ارتش را برعهده می‌گیرد. سپهبد عزیز پالیزبان پس از فراغت از مسئولیتهای نظامی و اطلاعاتی، به مسئولیتهای فرهنگی و سیاسی گمارده می‌شود و در این راستا عهده‌دار مسئولیتهایی مانند عضو هیئت مدیره دانشگاه رازی کرمانشاه، معاونت نخست‌وزیر، سناتور انتخابی استانهای کرمانشاه، ایلام و کردستان و همچنین استانداری کرمانشاه می‌گردد. به دنبال پیروزی انقلاب اسلامی، پالیزبان با حمایت مالی غرب، اقدام به گردآوری نیروهای ضدانقلاب در نواحی مرزی ایران و ترکیه نمود و با تجهیز و تسلیح آنها، تحرکات مسلحانه‌ای را در این نواحی و هماهنگ با اهداف و نقشه‌های دشمنان استقلال و آزادی ایران آغاز می‌نماید که البته نتیجه‌ای در بر نداشت.