زن در ایران باستان

برگرفته از دیباچه کتاب:
زن در ایران باستان، نام نامه ایست که از زنان روزگاران گذشته میهن کهنسال ما سخن می دارد. آنچنان که می دانیم تاکنون کسی درین باره کتابی نپرداخته، جز اینکه در چند گفتار در برخی از روزنامه ها و مجله ها از زنان یاد گردیده است. بجا بود درباره زنان، کارنامه بسیار بلند ایران بررسی گردد تا دانسته شود زنان در روزگاران گذشته در همین سرزمین چگونه زیستند و در برابر مردان چه پایه ای داشتند و آنچه در پارینه بودند با آنچه امروزه هستند با هم می سنجیدند. در مرز و بوم ما هیچ چیز نو نیست. بهرچه بنگریم راه چندین هزار ساله سپرده است، از آنهاست بزرگداشت زن، جز اینکه با پیشامدهای زشت، چندی ایرانیان آیینهای ستوده نیاکان پاک خود را از یاد دادند. از آنهاست بزرگذاشت زن و پایه ارجمند او. تاریخ از روزگارانی که از نیاکان آریایی ما یاد می کند تا بروزی که یزدگرد سوم بخاک و خون خفت و شاهنشاهی ساسانیان پایان گرفت، بیش از یک هزار و ششصد سال سپری گردید. اینهمه سالهای بلند را که بخشی از تاریخ پیش از تاخت و تاز تازیان است، نمی توان ندیده پنداشت و از آن سخنی بمیان نیاورد، چگونه می شود از آن همه سرافرازی چشم پوشید و بخواری و سرافکندگی تن در داد. از بخت بدکار نامه درخشان ایران باستان آنچنان که باید بررسی نگردیده. این است که آن روزگاران ناشناخته شده پناهگاه برخی گردیده، دسته ای از ما آنچه اکنون در میان ما زشت و پلشت است می گویند از ایران باستان سرچشمه گرفته است، دسته دیگر آنچه را نیک و پسندیده می دانند، بایران باستان بازخوانند و گویند چنین بوده در پارینه راه و رسم نیاکان ما...