خطابه های کانون بانوان در سال ۱۳۱۴

ت‍ه‍ی‍ه‌ک‍ن‍ن‍ده‌: ک‍ان‍ون ب‍ان‍وان‌

از مقدمه:
همه میدانند که تاریخ گذشته زنان در غالب و بلکه در تمام کشورها و در کشور ما نیز آمیخته با ذات و فلاکت و بدبختی است. قرنهای دراز زن در گوشه عزلت بسر می برد و قید رفیت را بگردن داشت و هیچوقت بپای خود قدمی در راه زندگی برنمیداشت. در آنروزگار تاریک، زن در زندگی اجتماعی مانند عدد صفر بود که بتنهایی در شمار نمی آمد، از حقوق اجتماعی برخوردار نمی شد و اگر هم حقوقی داشت دستخوش هوای دیگران بود. یادآوری فلاکتها و بدبختیهای سابق در این روزگار فرخنده که ستاره اقبال زنان ایران ببرکت عنایت و مجاهدت شاهنشاه عظیم الشان طالع شده برای اینست که خواهران عزیز ما با مقایسه باوضاع گذشته موفقیت خود را بشناسند و اکنون که پس از قرنها ظلمت و وحشت صبح سعادتشان دمیده قدر این موهبت بزرگ را بدانند و نجات دهنده خویش را از دل و جان ستایش کنند. در آسمان عصر پهلوی، ستارگان درخشان از اصلاحات بزرگ و تشکیلات نوین و ترقیات سیاسی و اقتصادی و معارفی یکی و دو تا نیست از روزی که پدر تاجدار ما زمام این کشور را بکف کفایت خویش گرفتند هر روز ملت ایران از باغ تکامل بری چیده و نمری چشیده است. اما سال ۱۳۹۴ صفحه تازه ای را در زندگانی زنان ایران باز میکند و بهمین مناسبت ما حق داریم این سال فرخنده را آغاز عصر جدید نام بدهیم. راجع باهمیت سال ۱۳۱۴ و عظمت روز ۱۷ دی تاریخ آینده قضاوت خواهد کرد...