از مجاهدین خلق تا منافقین

از مقدمه:
موضوع این کتاب مروری کوتاه بر تاریخچه مواضع و عملکرد سازمان سیاسی نظامی موسوم به مجاهدین خلق است که بیش از چهار دهه پیش شکل گرفت و طی سه دهه پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران عموماً با نام سازمان منافقین شهرت یافته و شناخته می شود. این سازمان به دلایل مختلفی از دهه پنجاه شمسی به بعد، در بین گروه ها و احزاب یکی از مطرح ترین گروهها محسوب شده است که افکار عمومی چه در سطح نخبگان و چه عموم مردم در مقاطع مختلف نسبت به آن توجه و حساسیت ویژه ای نشان می دهد. درباره این سازمان سه گونه داوری در داخل و خارج از کشور رایج است.
۱. اغلب فعالان سیاسی و فکری ایرانی داخل و خارج از کشور با تاکید بر وجه خشونت ورزی و شورشگری مسلحانه در هویت و استراتژی این سازمان، از موضع نفی و مخالفت اظهار نظر می کنند و این گروه را از عوامل اصلی تولید چرخه معیوب تروریسم - خشونت می دانند که در راه تعمیق و گسترش مردم سالاری و اعتلای فرهنگ مدارا و گفتگو موانع اساسی آفریده است.
۲. اکثر اقشار مختلف مردم با تاکید بر «منافقین» نامیدن این سازمان و قرار دادن نام آن در کنار صدام اعلام برائت از این گروه را در شعارهای خود نوعی وظیفه دینی و انقلابی می دانند. بر اساس بسیاری از نظر سنجی ها که به شیوه علمی در محیطهای مختلف اجتماعی صورت پذیرفته نیز نشان می دهد که حتی نسل سوم و جوانانی که تجربه مستقیم مواجهه با عملکرد این گروه را نداشته اند، بر این باورند که سازمان مجاهدین گروهی مسلح است که برای رسیدن به اهداف خود تاکنون خون بیگناهان بسیاری را بر زمین ریخته و در خدمت ارتش متجاوز رژیم بعث صدام قرار گرفته است.
۳. در فضای بین المللی و رسمی به ویژه پس از اعلام موضع رسمی دولت آمریکا در آبان ۱۳۷۳(اکتبر ۱۹۹۴) و موضع مشابه چند کشور اروپایی و سپس اعلام اتحادیه اروپا مبنی بر شناسایی این سازمان به عنوان یک گروه تروریستی تحت حمایت دولت صدام، بسیاری از نهادهای رسمی و غیررسمی بین المللی، متاثر از موفقیتهای دیپلماتیک و بین المللی جمهوری اسلامی ایران و هماهنگ با گسترش جو جهانی ضد تروریسم در سالهای اخیر، سازمان مجاهدین خلق را مطرود و محکوم ساخته اند. و حتی اکثر گروه های اپوزیسیون جمهوری اسلامی در خارج از کشور نیز این سازمان را یک «فرقه تروریستی» با ایدئولوژی خون و خشونت توصیف می کنند...