فرهنگ نامه جانوران در ادب پارسی - بخش ۲ - ط تا ی

ب‍ر پ‍ای‍ه واژه‌ش‍ن‍اس‍ی‌، اس‍اطی‍ر، ب‍اوره‍ا، زی‍ب‍ای‍ی‌ش‍ن‍اس‍ی و...

از مقدمه کتاب:
برای دریافت دقیق و واقعی هر چیز علاوه بر شناخت جنبه های حسی باید بتوان به عمق لایه های درونی آن نفوذ کرد و برای نیل به این درجه از نفوذ و نفاذ و رخنه در درون موجودات و پدیده ها، باید به صورت پاره ای از هستی آن موجود درآمد و در جوهره ی آن، شناور گردید و تنها وسیله ی این غوطه وری در ذات اشیا، تخیل است که کیفیت ذاتی انسان به شمار می آید. تخیل یعنی قابلیت دریافت بی واسطه ی هستی و توانایی آفرینش دوباره ی زندگی در درون جهان و نه از بیرون و با فاصله در برابر جستجوی فاصله مند علم، ذهنیت متخیل انسان، با دخل و تصرف در واقعیت، جابه جا کردن و حتی گاه گزینش عناصری خاص، به آفرینشی خلاق دست می یابد که حاصل آن اغلب چیزی بیش و یا ورای واقعیت است. بدین ترتیب همه چیز با همه چیز پیوند می یابد و در نهایت به خود انسان باز می گردد. این اوج و فرودهای واقعیت و تخیل به انسان می آموزد جهانی را که در آن می زید و با آن با هزار رشته ی پیدا و نهان گره خورده روزی خود و هم چنین بن مایه های هنرش را در آن یافته است تبیین و تحلیل کند. بدین ترتیب در جهان انسانی هر موجود، همان موجود است به علاوه ی چیزی بیشتر، چنان که آسمان و زمین و درخت نیز همواره
چیزی بیش از واقعیت بیرونی اند اما در عین حال از واقعیت بیرونی نیز جدا نیستند...