در عصر دو پهلوی

از متن کتاب:
خیابانی که امروز خیابان ولی عصر خوانده می شود و دو میدان شمالی و جنوبی میدان تجریش و میدان راه آهن را به هم متصل می کند. در زمان رضاشاه جاده مخصوص یا جاده اختصاصی خوانده میشد و تا سالها اتومبیلهای عادی، اجازه رفت و آمد در آن را نداشتند. این خیابان تا چهار راه پهلوی که امروز چهار راه انقلاب خوانده می شود، خیابان بود و از چهار راه پهلوی سابق به طرف بالا به جاده تبدیل میشد و در اطراف آن فقط باغ و بیابان و ویلاهای تک و توک و میهمانخانه و کافه های حومه شهر به چشم می خورد.
جاده پهلوی فقط اختصاص به تردد اتومبیل شاه و شاهپورها و شاهدخت ها و همسران رضاشاه و درباریان و وزراء و تیمساران و افسران ارشد داشت و سفراء و وزیران مختار بیگانه نیز برای رفتن به مراسمی که احیانا در تابستان در در کاخ سعدآباد یا صاحبقرانیه برگزار می شد. سوار بر اتومبیلهای شیک و براق خود با سرعتی فوق العاده از این جاده عبور می کردند. رضاشاه علاقه زیادی به جاده مخصوص داشت و معروف بود برای آبیاری پای درختان این جاده که اکنون پس از هفتاد و چند سال به صورت درختان تناور و پر شاخ و برگی درآمده اند. شخصا در طول جاد حرکت میکرد پای درختان را از نظر می گذراند. دقت میکرد آب در نهرها جریان دارد یا باغبانان شهرداری در رساندن آب به درختان کوتاهی نموده اند، آنوقت آتش خشم شاه دامن می گرفت، میراب و رفتگری که کوتاهی کرده بود را می یافت و با شلاق مخصوص اسب با عصای معروف خود او را درست و حسابی تنبیه می کرد...