ناپایداری کابینه ها در ایران

توجه به فلسفه ی اصلی حفظ تفکیک قوا و تصمیم گیری مستقل و تاثیر گذار بر سایر ارکان حاکمیت این سامانه و نهاد مهم حکومتی به دلایلی که در پژوهش به آن پرداخته شده است، کمتر مشمول تعریف پایداری قرار گرفته است به طوری که هیچگاه مصدر تحولات سیاسی - اجتماعی مثبت در جامعه قرار نگرفتند که این خود متاثر از مولفه های اجتماعی و فرهنگی تعریف شده در بدنه و ساختار قدرت سیاسی حکومت در جامعه ی ایرانی بوده است تا جایی که کابینه و شخص نخست وزیران در مقابل اقتدار و گستره ی حیطه ی اختیار مطلقه ی شاه عملا بازیگری جز مجری صرف سیاستها و منویات بی حدو حصر وی نبوده اند. اثر حاضر بر آن است تا ضمن برشمردن و بررسی علل و عوامل بیرونی ناپایداری کابینه ها؛ چون دخالتها و نفوذ بیگانگان به عوامل درونی، من جمله استبداد تاریخی در عرصه ی حاکمیت که در نهایت به عدم مشروعیت نظام سیاسی پهلوی و گسل اجتماعی غیر قابل اغماض انجامید به طور مفصل و تحلیلی با رویکرد تاریخی بپردازد.