تروما، یک تئوری اجتماعی

من سری کامل کتابهاش رو برای دخترم خریدم. از دو سالگی عاشق کتاب های پاتر بود. ارتباطی که بچه ها با این نقاشی ها برقرار می کنند قابل ستایشه. داستان های شاد و ساده و زنده.

اما با وجود اين همه تصاوير ديجيتالي هنوز تصاوير نقاشي شده ي ساده اين كتاب از لطافت ويژه اي بر خوردار است

به نظرم خیلی بهتر است که فیلم سینمایی که بر اساس زندگی خانم پاتر ساخته شده را ببینیم بعد کتاب هایش را بخوانیم
در مورد ایشان 4 نکته به ذهنم می آید
اول آنکه او یک زن بود و در جامعه او در زمان حیاتش نگاه به جایگاه زن به نحوی بود که که کار برای آنان در عرصه اجتماع را سخت میکرد
دوم آنکه او خود تصویر سازی داستان هایش را به عهده داشت که تعداد نویسندگانی که استعداد تصویرگری خوبی داشته باشند کم است
سوم آنکه تخیل ایشان در برقراری ارتباط با طبیعت و حیوانات بسیار زیبا ست و من خودم به شخصه با کار ایشان همذات پنداری میکنم
و چهارم خط فکری خاص او و اراده اش در حفظ طبیعت است که تحسین بر انگیز است
نمیدانم شما معتقد به چه دیدگاه در نقد آثار ادبی و هنری هستید ... که زندگی شخصی یک نویسنده و هنرمند را تا چه اندازه در داوری آثارشان دخالت میدهید ، اما برای من هنر هنرمند و قلم نویسنده رسالتی در پی خود دارد
مطمئنم اگر امروز پاتر زنده بود انیمیشن های خوبی برای ما می ساخت

بئاتریکس پاتر عاشق محیط‌های روستایی بود و با اینکه در دوران کودکی در خانواده‌ای اشرافی بزرگ شده بود بیشتر عمرش را در روستا زندگی کرد و نقاشی کشید و حیوانات و گیاه‌ها را مطالعه کرد. کتاب‌های او یکی از محبوب‌ترین و پرفروش‌ترین کتاب‌های کودکان در دنیا محسوب می‌شوند و از شهرتی جهانی برخوردارند. قصه‌هایش علاوه بر اینکه سرگرمی خوبی برای کودکان هستند و تخیل آن‌ها را قلقلک می‌دهند، خیلی ساده و گاهی فقط در چند جمله، بدون اینکه نصیحت کنند فرق بین خوب بودن و بد بودن را به بچه‌ها یاد می‌دهند؛ به آن‌ها یاد می‌دهند وقتی دو نفر به هم بدی کنند هیچ کدامشان برنده نمی‌شوند، همین‌طور به آن‌ها یاد می‌دهند چطور به هم کمک کنند، چطور وقتی اشتباه می‌کنند معذرت بخواهند، به حرف بزرگ‌ترها گوش دهند و خیلی چیزهای دیگر که همه‌ی ما سعی داریم به فرزندانمان خردسالمان یاد بدهیم.
قصه ی پیتر خرگوشه را بئاتریکس پاتر در سال 1902 منتشر کرد که اولین کتابش بود. این کتاب در اصل نامه هایی بود که پاتر به یکی از دوستان کم سن وسال بیمارش م یفرستاد تا روحیه ی او را بهتر کند. صد سال از آن ماجرا گذشته، اما هنوز قصه ی این خرگوش بازیگوش و پردردسر به بچه های سرتاسر دنیا همان لذتی را می دهد که اولین خوانندگان کتاب حس کردند.
بئاتریکس پاتر همیشه قصه ی خیاط گلوستر را محبوب ترین کتابش می دانست. اصل این قصه، داستانی واقعی از خیاطی بود که تکه پارچه های دوخته نشده ی یک کت را در مغازه اش می گذارد و فردایش می بیند به طرز عجیب و مرموزی لباسش آماده و دوخته شده است. بعدها معلوم می شود که شاگردهای آن خیاط بودند که کمکش کرده بودند، اما در قصه ای که بئاتریکس پاتر برای ما تعریف می کند کسانی که به خیاط کمک کردند چند تا موش قهوه ای کوچولو و ماهر هستند!
بئاتریکس پاتر بیشتر داستان هایش را بر اساس موجودات و مکان های واقعی می نویسد. برای این قصه ی دو موش بد او از ماجراهای دو موش دستآموز خودش به اسم تام شستی و هونکا مونکا، استفاده کرده است. خانه ی عروسکی این قصه هم اسباب بازی خواهرزاده ی ناشرش بوده! این قصه هم ماجرای همین دو موش است که وارد یک خانه ی عروسکی می شوند و چه کارها که نمی کنند.

سلام
يك بار ديگه رفتم به كودكي هاي پر از رويا
هزار بار ممنون از شما و از بئاتريس پاتر

وای خیلی ممنون من فیلم زندگی بئاتریس پاتر رو دیده بودم نقاشی هاش خیلی قشنگه اون موقع که فیلم رو دیدم آرزوم این بود که کتابش رو داشته باشم مرسی

به نظر من داستان های پاتر امروزه دیگه کارایی نداره و یه جورایی کلیشه ای شده حتی تصویر سازی های کتابش هم همین حالت رو دارند و هنر مدرن امروز این تصویر هارو قبول نداره ولی خوب پاتر قابل ستایشه و این حرفا چیزی از شایستگی هاش کم نمی کنه چون بالاخره اون حداقل جسارت این کار رو داشت که هم بنویسه و هم تصویر سازی کنه کاری کاری که کمتر کسی در طول تاریخ انجام داده.