زندگی و خاطرات امیرعباس هویدا

مقدمه: سید محمدعلی جمالزاده

از مقدمه:
در تاریخ معاصر ایران کمتر کسی را مانند «امیر عباس هویدا» میتوان یافت که بدون وقفه سیزده سال از بهمن ماه ۱۳۴۳ تا مرداد ماه ۱۳۵۶ هجری شمسی، صدراعظم و بر اساس قانون اساسی مشروطیت فرد اول کشور باشد.
«هویدا» پس از ترور «حسنعلی منصور» که در بهمن ماه ۱۳۴۳ اتفاق افتاد، میراث او (حزب ایران نوین) را تحویل گرفت و با نشستن در جایگاه فروغی ها، مستوفی ها، پیرنیاها، مصدقها و قوامها به نخست وزیری رسید. وی متعلق به خانواده ای بود که در فراماسونی انگلیس بیش از سه قرن سابقه داشتند. پدر وی «حبیب الله آل رضا » نام داشت که پس از ترک دین اسلام و گرویدن به بهائیت فامیل هویدا را برای خود برگزید.
«حبیب الله» از دوستداران و ارادتمندان رهبر بهائیان و نیز منشی مخصوص عباس افندی بود. بهمین سبب پس از تولد فرزندش از «شوقی افندی» رهبر جدید بهائیان خواست تا به خاطر ارادت خاندان آل رضا به «عباس افندی»، این نام را روی پسرش بگذارد. عباس دوران نوجوانی و جوانی خود را در بیروت گذراند و سپس به فرانسه و بلژیک رفت.
هویدا زندگانی مرموز و پر شر و شوری را در جوانی گذراند و در دورانی که به عضویت حزب کمونیست لهستان در ورشو در آمده بود، در سلک اعضای فراماسونی جهانی هم قرار داشت و با دستگاه اطلاعاتی ایران نیز همکاری می کرد. بررسی زندگی سیاسی هویدا نشان میدهد که دستهای مرموزی حامی او بوده و اسباب ترقی سریع وی در سلسله مراتب سیاسی کشور را فراهم کرده اند. بطوریکه از کارمندی ساده اداره سوم سیاسی وزارت امور خارجه در کوتاهترین مدت به ریاست الوزرائی می رسد...
انتصاب امیر عباس هویدا به نخست وزیری در هفتم بهمن ماه ۱۳۴۳ توسط محافل سیاسی ایران چندان جدی گرفته نشد حتی خود محمدرضاشاه نیز تا هنگامی که هویدا پس از ترور حسنعلی منصور، اداره موقت هیات دولت را به عهده گرفت بخوبی او را نمی شناخت.