تئاتر در لهستان

بخشی از مقدمه کتاب:
تئاتر لهستان با حیاتی ترین مسایل مربوط به سرنوشت خلق، به ویژه از آغاز موجودیت خود وابسته و دلبسته بوده است. از همین روی در پایان سده ی شانزدهم (یعنی دو قرن پیش از میرایی نجیب زادگان لهستان) یان کوچانوفسکی مردم را از مصیبتی نزدیک به وقوع آگاهانید، آنجا که هشدار داده بود: «هیهات کشور لگام گسیخته ی لهستان بر لبه پرتگاه ایستاده است.» و بار دیگر در سده هژدهم بود که فرانسی شک زابلوکی، بر فساد اخلاق و ارتشاء نجیب زادگان در نمایشنامه «کج کلاه عرض نوکری میبرد» انگشت گذاشت و همچنین یولیان اورسین نیمسویچ از برنامه اصلاحی که به پارلمان چهار ساله برده شد و نیز از قانون اساسی سوم که در نمایشنامه «بازگشت نماینده» حمایت کرد. ویسیچ بوگسلاوسکی، که پدر تئاتر ملی خوانده می شود، صحنه تئاتر را به مدرسه ای برای آموزشهای ملی بدل کرد. پاره ای از ترانه های نمایشنامه با آواز او به نام کراکوها و کوه نشینان که در شب افتتاح نمایش تصنیف شد، بعدها در قیام سال ۱۷۹۴ کوزیوشکو به عنوان سرود رزم خوانده می شد...