نویسنده ها دوبار می میرند

نویسنده‌ها دوبار می‌میرند، اولین کتاب از سه‌گانه‌ی مرگ است. داستان، در شهر خیالی آفتاب می‌گذرد، شهری که صدها سال است تحت حاکمیت حکومتی پیشرفته اما مستبد، به حیات خود ادامه می‌دهد تا اینکه یک نویسنده‌ی جوان به قدرت می‌رسد و شرایط تغییر می‌کند. کتاب، سبک روایت سیال ذهن دارد و سعی می‌کند با رئالیسم خشن و بی‌رحم خود، از غرق شدن مخاطب در فضای فانتزی و غیرعادی کتاب جلوگیری کند، زیرا تنها حقیقت موجود در جهان ادبیات، به تعبیر نویسنده، رئالیسم است و هر تغییر فضایی، اعم از فانتزی یا عناصر اسطوره‌ای و جادویی، باید با منطق‌های حسی رئالیسم همراه باشد و چیزی جز این، مضحک است. در این رمان، نویسنده کتابی می‌نویسد درباره‌ی شخصیت‌هایی که مرده‌اند، به قتل رسیده‌اند یا خودکشی کرده‌اند. این جامعه را جادوگر اعظم کنترل می‌کند. جادوگر اعظم در این داستان استعاره‌ای، با کمک فرشته همه‌ی امور را بر اساس خواب‌هایی که می‌بیند، اداره می‌کند، در کاخ خود دانشمندانی را جمع کرده است تا بتوانند با داروها و فناوری پیشرفته، خاطرات مردم را پاک کنند و خاطرات دیگری را به کس دیگر انتقال بدهند و مرده‌ها را زنده کنند. سبک نگارش کتاب شاید شما را به یاد «اگر شبی از شب‌های زمستان مسافری» اثر«ایتالو کالوینو» بیندازد ولی اثر در بافت شرایط اجتماعی ایران کار شده است و دنیایی گیرا خلق کرده است.