فلسفه و غرب: مجموعه مقالات

از پیشگفتار کتاب:
اگر یکی از اوصاف اصلی و ممیزات زیربنایی فرهنگ را رشد و حرکت درونی آن بدانیم و رکود را عین بی فرهنگی بشماریم البته بدون اینکه رشد کاذب یا بیمارگونه را ملاک قضاوت قرار دهیم، باید بگوییم که تنها راه ورود عمیق در این نوع مسائل آن هم به نحو استعلایی - یعنی بدون فراموش کردن امکانات واقعی فاعل شناسا - صرفاً تامل فلسفی است. فلسفه اگر هیچ کاربرد عملی هم نداشته باشد با اینکه در مسائل آموزشی بیشتر از هر رشته دیگر کاربرد عملی دارد - حداقل میتواند عین تامل در ذات مسائل اصلی فرهنگی باشد. بدون فلسفه ذهن خود را از هر نوع آینده نگری محروم می سازد و واقع بینی را با محصور شدن با اشیا و مقهور گردیدن توسط آنها، بناچار با آنها خلط می کند. از این لحاظ فلسفه نه فقط آزادی ذهن بلکه به معنایی عین آزادسازی ذهن است و هر فرهنگی که فاقد این معنی است نه فقط از جنبه های منفی خود ناآگاه است بلکه نسبت به جنبههای اصیل و مثبت خود نیز دچار غفلت شده است. فلسفه های عصر جدید غرب به نحوی که در مراکز علمی و آموزشی ایران امروز مطرح می شوند صرف نظر از اینکه ایجاد علاقه کنند یا در حد واحدهای درسی مورد نیاز در نزد دانشجویان کسالت آور و تحمیلی به نظر آیند، با مشکل واحدی روبه رو هستند...