ایرانیان روم (رجال ایرانی دربار عثمانی، سده هشتم تا دهم هجری)

بخشی از پیشگفتار کتاب:
آسیای صغیر یا قلمرو سلاجقه روم و جانشین آن یعنی امپراطور عثمانی در برهه های مختلف و از جوانب گونه گون تحت تأثیر کشور ایران بوده است. انشعاب سلجوقیان روم از سلجوقیان ایران خواه ناخواه پهنۀ جغرافیای تحت سیطرۀ آن حکومت را از جنبه های مختلف کشورداری ،سیاست دین و فرهنگ تحت تأثیر عمیق ایران زمین نهاد و این تأثیر در تمام دوران حکمرانی سلجوقیان روم و روزگار عثمانیان به قدرت تمام جلوه گر بوده است و بررسی این تأثیرات خود پژوهشهای دامنه دار و تصانیفی کلان را می طلبد که از حوصله یک تن و یک عمر بیرون است.
دولت عثمانی از بدو تأسیس که رسماً از سال ۶۷۹ هـ.ق با اعلان امیر عثمان بیک آغاز شد و مدارج ترقی را بشتاب تمام پیمود وارث بلامنازع سلجوقیان روم گردید و در تمام شؤون، پیرو آن دولت بود؛ به ویژه در توجه و اقبال به ادیبان و دانشمندان ایرانی به سبک و سیاق آنان همواره شمار زیادی از پارسی سرایان و پارسی زبانان دانشمند و ادیب در آن بارگاه تحت حمایت و رعایت سلطان به سر میبردند و زبان فارسی یکی از دو زبان رسمی دربار عثمانی بود و هجرت شمار زیادی از صوفیان ایرانی از روزگار مغول و گستردن بساط ارشاد و دستگیری و پدید آوردن آثار مهم به زبان پارسی و استمرار حیات آن مکاتب - به ویژه فرقه مولویه که سلاطین عثمانی خواه ناخواه به آنها ارادت می ورزیدند به رواج زبان فارسی و رهیابی دانشمندان در آن دولت کمک می کرد. و آثار ادبی نامدار فارسی همچون مثنوی کلیات سعدی، شاهنامه، دیوان حافظ و دیگر دواوين شعر و تصانیف مهم در دربار آنان دست به دست میگشت و حجم قابل توجهی از خزائن کتابخانه سلطنتی کتب فارسی بود...