پیش پا افتاده های بنیادی

کتاب «پیش پا افتاده‌های بنیادی» بیانیه‌ای تئوریک در بیان نخواستن نظامی است که بر پایه پول و قدرت و نابرابری بنا شده و نیز در بیان چرایی نخواستن این نظام از طریق برملا کردن سازوکار آن و افشای اینکه سرمایه‌داریِ مسلط، بر چه چیزهایی بنا شده است و به چه چیزهایی انجامیده است.
کتاب «پیش پا افتاده‌های بنیادی» را می‌توان کتابی دانست که در آن شورمندی انقلابی و تفکر انتقادی رادیکال با هم تلاقی کرده و به هم آمیخته‌اند و گویی هر یک دیگری را تقویت کرده تا در نهایت تصویری از نظام سرمایه‌داری، از منظری سیتواسیونیستی، شکل بگیرد و همچنین شیوه‌ای از مقاومت در برابر آن.
رائول ونه‌گم خود در پیش‌گفتارش بر یکی از تجدید چاپ‌های کتاب «پیش پا افتاده‌های بنیادی»، که در ترجمه فارسی این کتاب نیز آمده، ضمن بازنگری‌ای انتقادی در شیوه‌ای که او و همفکرانش در زمان نگارش کتاب «پیش پا افتاده‌های بنیادی» در درافتادن با سرمایه‌داری اتخاذ کرده بوده‌اند و درباره اینکه او و همفکرانش در زمان نوشته‌شدن این کتاب چه طرز فکری داشته‌اند و نیز در نقد این طرز فکر، که برآمده از نگاه از فاصله به مباحث مطرح در کتاب «پیش پا افتاده‌های بنیادی» است، می‌نویسد: «پیش پا افتاده‌های بنیادی، که در شماره‌های ۷ و ۸ نشریه‌ی انترناسیونال سیتواسیونیست منتشر شد، در سال ۱۹۶۲ نوشته شده بود، در زمانی که ما چند نفری بودیم که از احساسی استثنایی و خطیر به شور و هیجان آمده بودیم، یعنی از این احساس که تنها کسانِ در جهانیم که دقیقاً می‌دانیم چرا نمی‌خواهیم از چنین جهانی باشیم.