ارمنیان

ارمنی هایی که در ایران کنونی زاده شده اند ، که برادران و خواهران هممیهن و ارجمند ما هستند . ارمنی هایی هم که در سرزمینی که امروز مرکزی به نام ایروان دارد می زیند را ، همچون یکی از استان های جدا شده از ایران دوست می داریم . آران(جمهوری باکو) ارمنستان ، گرجستان و استان های قفقازی روسیه ، همگی بخشی از ایران هستند و بر ما ایرانیان است که روزی این سرزمین ها را به میهن بازگردانیم . به امید نابودی روسیه ، ترکیه و بریتانیا که در چهارصد سال گذشته ، از بدترین و خون آشام ترین دشمنان ما ایرانیان بوده اند . پاینده ایران

مرکز اسناد آسیا:
مدرس دانشگاه، پژوهشگر و عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در گفتگو با خبرنگار ایلنا، از انحلال «مرکز اسناد فرهنگی آسیا»، با تصمیم وزارت علوم خبر داد و گفت: مرکزی با نیم قرن سابقه که می‌توانست نقطه ثقل دیپلماسی فرهنگی آسیا باشد متاسفانه قدرش دانسته نشد.«زهره عطایی‌آشتیانی» با اشاره به اینکه مرکز اسناد فرهنگی آسیا سال ۱۳۵۱ با مجوز یونسکو شروع به کار کرد و پنج سال بعد ایران به عنوان محل دائمی آن انتخاب شد، گفت: این مرکز اولین مجموعه جمع‌آوری آرشیوی فرهنگ آسیا، چه در فرهنگ‌های منطقه خاور دور، چه آسیای مرکزی و قفقاز و چه آسیای جنوب شرقی بود و سازمان یونسکو خرج زیادی بابت این جمع‌آوری کرد. همزمان با اعطای امتیاز این مرکز به ایران، امتیاز مرکز اسناد هنری آسیا را هم به ژاپن محول کردند که اکنون به خوبی کار می‌کند. اما مرکز اسناد فرهنگی آسیا در ایران بعد از انقلاب به هر حال دچار تغییراتی شد. این‌جا مرکز مستقلی در خیابان سمیه بود که بودجه‌اش از سوی یونسکو تامین می‌شد.او با تشریح قدمت، جایگاه و اهمیت این مرکز ادامه داد: مرکز اسناد فرهنگی آسیا، کتاب‌هایی که مربوط به فرهنگ‌های مختلف بود را دائما خریداری می‌کرد، یک بخش ترجمه خاص هم داشت که از بهترین مترجم‌ها و ویراستارانی که اکنون به‌نام هستند، استفاده می‌شد و کتاب‌های متفاوتی را به چاپ می‌رساند. اما بعد از انقلاب قدر این مجموعه به آن صورت دانسته نشد.این پژوهشگر و مدرس دانشگاه تصریح کرد: در حالی که این مرکز می‌توانست نقطه ثقل دیپلماسی فرهنگی در آسیا باشد. همان اوایل انقلاب، این مرکز را فرستادند زیر پوشش وزارت ارشاد اما بعد از مدتی یونسکو که دید مرکز دارد از ساختارش ساقط می‌شود، نامه‌ای داد به ایران که اگر شما نمی‌توانید اداره‌اش کنید، آن را در اختیار هند قرار دهیم. این اتفاق هم‌زمان با دوره‌ای بود که آقای خاتمی وزیر ارشاد بود، و ایشان دستور اکید دادند که این مجموعه حفظ شود و با یونسکو هم مکاتبه کردند که ما این را می‌بریم زیرمجموعه وزارت علوم و این کار هم انجام شد.عطایی‌آشتیانی با اشاره به این موضوع که سال ۶۰ پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی شکل گرفت و موسسات و مراکز پژوهشی مرتبط با علوم انسانی و فرهنگ زیر نظر آن جمع شدند که مرکز اسناد فرهنگی آسیا یکی از آنها بود، یادآور شد: یعنی در واقع با اینکه قدمت مرکز از پژوهشگاه بالاتر است، اما متاسفانه مسئولان وزارت علوم اکنون تصمیم دارند تاریخ یک نهاد علمی فرهنگی را پاک کنند و آن را به یک گروه تقلیل داده‌اند که کفاف وسعت ماموریت این‌جا را نمی‌دهد.عطایی‌آشتیانی ادامه داد: با همه اینها باز هم وزارت علوم بودجه جدایی برای مرکز در نظر نگرفت. آن موقع هم خیلی اهمیتی نمی‌دادند به تفکیک بودجه‌ها و مثل الان نبود که ده‌ها مرکز فرهنگی بودجه‌های کلان بگیرند. وزارتخانه بودجه‌ای برای دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌ها می‌گرفت، این مرکز هم زیرمجموعه پژوهشگاه علوم انسانی کار خودش را انجام می‌داد. مدتی که از فعالیت مرکز اسناد فرهنگی آسیا گذشت، دیدیم که چقدر وجود چنین مرکزی برای اعتبار فرهنگ ایران اهمیت دارد؛ با توجه به اینکه مدت‌ها بود آسیای جنوب شرقی، به ویژه چین به شکلی تصاعدی داشت قدرت می‌گرفت. پیش از انقلاب، با عنایت به همین مسأله، مرکز روی فرهنگ چین و کره و خریداری کتاب‌هایشان و حتی آشنایی با آداب و رسوم آنها تمرکز داشت.او تشریح کرد: بعد از انقلاب ایران نقطه ثقل سیاسی دنیا شد و نامش یک سر و گردن بالاتر از کشورهای منطقه به لحاظ استقلال مطرح شد. با اینکه مرکز اسناد فرهنگی آسیا می‌توانست همین نقش را در زمینه فرهنگ برای ایران داشته باشد اما متاسفانه به آن پر و بال ندادند.