تثلیث: سه تصویر صحنه ای

از متن کتاب:
صدای ناقوس از دسته ارکستر گورستان به گوش می رسد. سکوت و بعد نور؛ یک صندلی سفید راحتی که خالی است. صحنه سیاه رنگ است، فقط مکانی کوچک به اندازه طاق نشیمن روشن می نماید. بیوه وارد می شود. سن او حدود شصت سال و اولین مهمان عزاداری است.
مهمان عزاداری: پرول ما!
بیوه: آری.
مهمان عزاداری: آخرین باری که او را دیدم عید پاک سال قبل بود. چه مرد شگفت انگیزی!
بیوه: آری.
مهمان عزاداری: چقدر ما خندیدیم.
بیوه: آری.
مهمان عزاداری: لطیفه های او را هرگز فراموش نخواهم کرد...