لیلی و مجنون

خدا خود میر مجلس بود، من در لامکان خسرو
کاش فقط شبی را اینگونه می‌دیدم تا شب‌های باقی عمرم، روشن‌تر از صبح یقین باشد.
نمی‌دانم چه محفل بود، شب جایی که من بودم
به هرسو رقص بسمل بود، شب جایی که من بودم
پری پیکر، نگار سرو قد، لاله رخساری
همه جا آفت دل بود، شب جایی که من بودم
رقیبان گوش بر آواز و او در ناز و من ترسان
سخن گفتن چه مشکل بود، شب جایی که من بودم
خدا خود میر مجلس بود، من در لامکان خسرو
محمد شمع محفل بود، شب جایی که من بودم
امیر خسرو دهلوی

ادیبان ایران زمین پدید اورنده افتخار وسربلندی برای ما ایرانیانند.

با تشکر و سپاس:inlove:

متون فارسی به جا مانده از گذشته جزء افتخارات میهن ماست

مثنوی عشقولانه و قشنگیه شاید واسه نامه دادن... ازاین شعر استفاده کنم.:inlove: