روزشماری در ایران باستان و آثار آن در ادبیات پارسی

بضمیمه رساله نوروز و سی روز ماه به قلم: محسن فیض کاشانی

برگرفته از متن کتاب:
پس از آشنایی ایرانیان با ارکان تمدن مصر در عهد کامبوجیه و بعد از اصلاحات داریوش بزرگ در شئون مختلف اجتماعی، سیاسی و اقتصادی کشور پهناور هخامنشی، گاهشماری ساده و منظم مصری که نزدیک به سال شمسی حقیقی بوده، مورد توجه ایرانیان قرار گرفت. ماههای سی روزه، بودن پنجه دزدیده در پایان سال، نامیدن روزهای ماه، انتساب هر ماه و هر روز به یک فرشته موکل و نامیدن آن روز به نام وی، جشن گرفتن روزهایی که نام ماه و روز تصادف و تطابق می کند و مانند آنها در هر دو گاهشماری ایرانی (که اصطلاحا آن را گاهشماری اوستایی جدید نامیده اند) و مصری یکی است...