۴۴۴ روز: خاطرات کارتر، رئیس جمهور پیشین آمریکا

کتاب خاطرات «جیمی کارتر» رئیس‌جمهور اسبق آمریکا، بخش‌هایی از آن با عنوان «۴۴۴روز» سال‌ها پیش ترجمه ومنتشر شده است. اصل کتاب در‌باره تمامی ماجراها و رویدادهای مربوط به دوره چهار ساله زمامداری جیمی کارتر است که این بخش آن مستقلاً به اوضاع ایران و تحت عنوان ۴۴۴ روز اختصاص یافته است. ۴۴۴ روز عنوانی است که به ۴۴۴ روز اسارت گروگان‌های امریکایی در تهران اطلاق شده است. هنگامی که نخستین جرقه‌های انقلاب در ایران شروع شد، تا خروج شاه و پیروزی انقلاب اسلامی کارتر رئیس بزرگ‌ترین قدرت نظامی و اقتصادی تاریخ بشری، یعنی دولت آمریکا بود. در میان زمامداران غرب رسم است که بعد از کناره‌گیری از کار، خاطرات دوره زمامداری‌شان را برای ثبت در تاریخ و مطالعه نسل‌های بعدی می‌نویسند و از خود به یادگار می‌گذارند. کارتر نیز چنین کرده است. او بعد از آنکه از انقلاب ایران ضربه‌ای سخت خورد و نتوانست در انتخابات بعدی ریاست جمهوری امریکا موفق شود، دست به کار نوشتن خاطرات خود شد.
ممکن است کارتر در نگارش خاطراتش، سوء نظر یا سوء تعبیرهایی هم به کار گرفته باشد، اما هر چه هست، توجه به متن خاطرات او در باره انقلاب ایران می‌تواند مطالب فراوانی برای شناسایی قدرت امریکا و رویارویی این قدرت با قدرت نوپای ملت انقلابی ایران باشد. در این کتاب به‌خصوص می‌توان فهمید چگونه ابرقدرت امریکا پس از آنکه از شکست انقلاب ایران ناامید و منصرف شد، سعی در نفوذ در درون و متن انقلاب ایران کرد و خواست از راه‌های دیگری انقلاب را شکست دهد. کتاب حاضر قبل از آنکه در ایران ترجمه و نشر شود، بدون شک از طرق مختلف دیپلماتیک وارد ایران شده و در دسترس مقامات کشور قرار گرفته بود. از این رو از همان اوایل انتشار، برخی از مقامات وقت کشور نسبت به آن اظهار نظر و به سخنان کارتر به‌خصوص در جریان گروگانگیری امریکایی‌ها استناد کرده‌اند. از جمله شخص «محمد موسوی خوئینی‌ها» در چند مصاحبه و سخنرانی خود پیرامون پیامدهای گروگانگیری که به مناسبت سالگرد اشغال سفارت سابق امریکا ایراد کرد، در چندین جا به همین کتاب و همین سخنان استناد جست و بر همین کتاب و همین سخنان انگشت نهاده بود. وی حتی در سخنرانی خود نیز که در مراسم سالروز ۱۳ آبان در محوطه بیرونی سفارت سابق امریکا (لانه جاسوسی) ایراد شد، صراحتاً ابراز امیدواری کرد که این کتاب هر چه زودتر ترجمه و در سراسر کشور منتشر شود. هر خواننده بی‌طرفی هم که اندکی به ترفندهای سیاسی وارد باشد، چنین آرزوهایی دارد. این کتاب را باید خواند تا از عمق مداخله‌های بیگانگان در امور کشورهایی که خواستار ادامه راه مستقلی در سیاست خویش هستند، آگاهی یابند.