روند توسعه شهری با رویکرد اکولوژیکی

رشد سریع جمعیت ، شهرها وبه همان نسبت مصرف منابع در آنها را افزایش داده و امروزه نه تنها تعادل اجتماعی و اقتصادی درون شهرها را بر هم زده بلکه موجب عدم تعادل اکولوژیکی منطقه ای که در ان قرار گرفته اند نیز می شود(شوای ،۱۲۲:۱۳۷۵). کمیابی منابع از یک سو و وقوع بحرانهای محیط زیستی از سوی دیگر، نگرانی شدیدی در سطوح مختلف انسانی ایجاد نموده که نتیجه آن ضرورت لحاظ نمودن معیارهای محیط زیستی در فعالیتهای توسعه ای می باشد. وجود انواع آلودگی ها، فرسایش خاک، گسترش فقر و نابرابری، رشد روزافزون شهرنشینی و حاشیه نشینی، کاهش تنوع زیستی، ناهنجار یهای اجتماعی و غیره از چالش های مشهود جامعه جهانی در آستانه هزاره سوم قلمداد می شود(جعفری،۲۵:۱۳۸۴) . چنانچه شناخت این تهدیدها از پشتوانه های علمی مناسب و منطبق با شرایط اقتصادی و اجتماعی کشورها برخوردار نباشد، به اهمیت و حساسیت آن ها پی برده نمی شود امروزه اکثر شهرها به دلیل تمرکز سرمایه و امکانات و استعدادها به مراکز تصمیم گیری بدل شده اند که می توانند روند تحولات آینده را شکل دهند مدیریت امور شهری، آن هم در شرایط کنونی که شهرها با رشد شتابان و خلق مستمر مسائل جدید مواجه می باشند