به امید خدا

بریده ای از راز و نیاز هانس بلومنبرگ با خداوند:
خداوند عزیز، چقدر زیبا می بود، اگر وجود داشتید؛ اما در این صورت دفاع از شما چقدر مشکل می شد. چه موهبتی است که شما قادر مطلق می باشید، وگرنه شما قادر نمی بودید کاری کنید که وجود نداشته باشید. بدین سان جهان نیازی ندارد طوری باشد، چنان چه مجبور بود که مخلوق شما باشد، می بایستی می بود. هیچ کس مجبور نیست بارِ توجیهِ آن چه وجود دارد را به دوش بکشد. حتی انسان مجبور نیست به این خاطر مسئولیت آن را به عهده بگیرد، چراکه که فقط انسان می توانست مسئولیت جهان را از شما رفع کند، این امر ناگزیر خواهد بود اگر شما وجود می داشتید؛ همان گونه که آاوگوستین و مارکوآرد اثبات کرده اند. از همین رو من تاسف نمی خورم که آتئیست هستم. این تنها امکانی است که شما نمی توانید از من بستانید و بابت آن به عشق شما می توان خاطرجمع باقی ماند. آمین.
Dear God, how beautiful would it be, if you existed. But how difficult would it then be to defend you. What a blessing that you are almighty, otherwise you would not be able to make yourself not exist. Thus the world does not need to be the way it must have been if it had to be your work. No one has to carry the burden of justifying what exists. Not even once does man have to take on responsibility for it, because only he could have removed it from you, as it inevitably would be, if you existed, as Augustine and Marquard have proven. Thus I do not regert that I am an atheist. It is the only possibility not to be let down by you and remain assured of your love. Amen