عاشقانه ها

در شعر پابلو نرودا، عشق به منزله یک پیشگفتار و نیز پس زمینه، رخ می نماید و عاشقانه های او به ویژه از این نظر سرشار است. عاشقانه ها شعر کشف است و اشراق نو شاعر به صورت یک جستجوگر و کاشف ظاهر می شود. رویارویی شگفت انگیز آن که در حال بلوغ است با گستره جهان و تنها ماندگی و غربتی که از این رهگذر در چشم انداز اوست تا به نومیدی شعر نومیدانه می رسد که در آن شاعر، هنوز بر راز جهان غلبه نکرده است. همان نیاز درونی که نرودا را به سوی شعر ناسره با مفاهیم سیاسی می کشانده، اینجا به دیار عشق رهنمونش می شود که عشق سرپناهیست برای بودن و همیشه ماندن.