تاریخ اجتماعی ایران در عهد قاجاریه

نویسنده کتاب دکتر چارلز جیمز ویلس متولد انگلستان است و نزدیک به پانزده سال در ایران عهد ناصری به کار طبابت اشتغال داشته است. این کتاب در باره اوضاع اجتماعی و اداری ایران در دوران سلطنت ناصرالدین شاه قاجار است و در همان زمان به دستور ناصرالدین شاه توسط سید عبدالله ترجمه شده است . کتاب حاضر حاوی جالب ترین جنبه های زندگی ایرانیان است.
نویسنده به سبب توقف طولانی خود در ایران و بنا بر اقتضای شغل خود که پزشکی است توانسته است به نکاتی دست یابد که شاید دیگر نویسندگان اروپائی چنین امکانی برایشان فراهم نبوده است . این کتاب همچنین شامل تصاویر و نقاشی هائی از زندگی روزمره مردم آن دوره است که در نوع خود منحصر به فرد است.
نویسنده با بهره گیری از منابع دست اول و رسمی به جا مانده از عصر قاجاریه، به تحلیل وقایع تاریخی، علل و پیامدهای آن در حیات اجتماعی و سیاسی ایران در سطح داخلی و همچنین روابط بین المللی و نقش سایر کشورها از جمله روسیه، انگلستان و عثمانی بر گسترش آشفتگی سیاسی در این سرزمین در دروران قاجار پرداخته است. از مهم ترین شاخصه های این اثر، مقایسه متون منابع دست اول و نقد عقلانی و استدلالی وقایعی است که به اشتباه مورد پذیرش عموم در حال حاضر قرار گرفته و منجر به درک نادرستی از عملکرد بنیان گذار قاجاریه گشته است. مؤلف کوشیده است به شخصیت آقامحمدخان نگاهی بی طرفانه داشته باشد و در توضیح انگیزه تلاش های وی، فرض را بر حصول بر وحدت ارضی و فرمانروایی یکپارچه در ایران می گذارد. همچنین نویسنده با تحلیل شرایط نامناسب حیات اجتماعی و اقتصادی عامه مردم در فاصله سقوط صفویه تا قدرت گیری آقامحمدخان که حاصل غارتگری خان ها و عدم وجود حکومت مرکزی بود، به بیان دلایل تاریخی وجود ویژگی های خاص رفتاری و گفتاری مردم ایران و تأثیرهای بلندمدت آن پرداخته و مخاطب را با جامعه شناسی تاریخی این مقطع آشنا می سازد.