تا غروب خورشید

نقاشی از: کیومرث امیرخسروی

«یک آدم چقدر زمین می‌خواهد؟» یک داستان کوتاه از لئو تولستوی است که در سال ۱۸۸۶ منتشر شده و دربارهٔ مردی است که با حرصش به‌زمین، همه چیز را از دست می‌دهد.

سال‌ها قبل، بیشتر مردم کشور روسیه خیلی فقیر بودند، عده زیادی از آن‌ها با بیچارگی زندگی می‌کردند. گروهی از این آدم‌های فقیر دهقان بودند. از صبح تا شب در مزرعه کار می‌کردند و جان می‌کندند، ولی هیچ‌گاه پول زیادی به دست نمی‌آوردند. آن‌ها از مزرعه‌شان محصول برمی‌داشتند، ولی نمی‌توانستند مقدار چندانی از آن را به شهر ببرند و بفروشند. بیشتر خوراک محصول آن‌ها به مصرف خوراک افراد خانواده و حیواناتشان می‌رسید.
پاهوم یکی از این کشاورزان بود که روی زمین خودش کار می‌کرد و زحمت می‌کشید. خاک مزرعه او خوب بود و سنگ و کلوخ زیادی نداشت. هر سال با شروع فصل باران سرتاسر مزرعه او سبز می‌شد. با این حال، وضع پاهوم هم مثل دهقا‌ن‌های دیگر بود. تمام شیر گاوهای او به مصرف خوراک خانواده‌اش می‌رسید. گاوها و گوسفندهایش هم تقریباً تمام محصول ذرت مزرعه‌اش را می‌خوردند. مزرعه پاهوم کوچک بود. او می‌دانست، اگر زمین بیشتری باشد، وضع زندگی‌اش بهتر می‌شود. به همین دلیل، می‌خواست زمین بیشتری به دست بیاورد...