قرآن کریم

[quote='LuNaCy']طاعات و عبادات همه قبول حق باشه .
کنکوریارو تو این شب ها فراموش نکنید لطفا !
التماس دعا .
[/quote]
آی گفتی! یادش بخیر ! موقع امتحان بخصوص کنکور چقد زاهد و عابد می شدیم! انشاالله شما هم موفق باشید.

طاعات و عبادات همه قبول حق باشه .
کنکوریارو تو این شب ها فراموش نکنید لطفا !
التماس دعا .

.
.
انا انزلــــناه فــــــــــی لیلـــــة القدر
.
رابطـــه ی انسان و تقدیر و اندازه هایی که خداوند براش رقم میزنه ، مثل رابطه ی قد انسان و اندازه گیری های خیاطه.....
.
شما اگه سراغ خیاطی بری و بگی لباس رو براتون چند متر بلند تر از قدتون ببره هیچ وقت این کار رو نمی کنه ، چون اون موقع بیم اون هست که با گردن زمین بخوری.......
.
در نتیجه انسانی که سهم بیشتری از عطای خدا می خواد باید قد خودش رو افزایش بده.
.
امشب شب قدره ، شبی که خداوند به انسان اجازه داده که یک شبه قد بکشه، تا فرصتی باشه که سهم بیشتری از عطا و اندازه گیری های خدای متعال حاصل بکنه...
.
پس اندازه گیری های خداوند، تغییر نمی کنه، چون همیشه سنتش این بوده که طبق اندازه ی بندش براش مقرر بکنه. اما اگر سهم بیشتری می خوای، تو قدت رو بلند کن تا خیاط ازل لباس بلندتری برات ببره.....
.
التماس دعای زیاد از همگی..... برگرفته از تعلیمات استاد رنجبر

ماه عبادت است و من با لب روزه دار از این
قول و غزل نوشتنم، بیم گناه کردن است...
****
طاعات و عبادات همه ی دوستان قبول حق انشاالله...

آنچه را نمیدانی نگو

[quote='alshtar']
در کشف الاسرار آمده است:
فرق میان تفسیر و تاویل آنست که تفسیر علم نزول و شان و قصه آیت است و تاویل حمل آیت است بر معنی که احتمال کند.[/quote]
فکر نمی کنم همیشه اینطور باشه. قدیمی ترین تفسیر، از طبری هست که اسم کاملش "جامع البیان عن تأویل آی القرآن" هست ولی همه میدونیم که طبری تفسیر نوشت و اهل تاویل نبود. احتمالا بعد از ابن عربی این رویکرد مد نظر قرار گرفت. حتی جالبه که ابن تیمیه صوفیه رو مووله می خوند. بله در علم تفسیر امروز، بین تفسیر و تاویل فرق میگذارن.
[quote='alshtar']
از نظر "هر منوتیک" یا علم تفسیر متن، اثر ادبی آنست که اجازه درک و برداشت بیننده (در مورد آثار تجسمی و نمایشی) و یا خواننده(در مورد آثار متنی مانند رمان و شعر و غیره) از اثر را بدهد ؛ یعنی لزومی ندارد که دریافت او منطبق بر مراد آقریننده باشد.
[/quote]
تا جایی که سواد منه اینه که هرمنوتیک دنبال فهم یک متد برای یافتن معانی متون هست و نه اینکه "لزومی ندارد که دریافت او منطبق بر مراد آفریننده باشد" که یک مقدار هم غیر معقول به نظر میرسه.
[quote='alshtar']
اصطلاح "تفسیر به رای" در علم تفسیر قرآن یک اصطلاح من درآوردی است و در هیج یک از کتب تفسیر معتبر و کهن تعریف نشده است.[/quote]
از سایت حضرت آیت الله مکارم قرار میدم:
حدیث از رسول الله
«مَنْ قالَ فِى الْقُرآن بِرَاْیِهِ(2) فَلْیَتَبَوَّا مقْعَدَهُ مِنَ النّار»؛ (هرکس قرآنرا به راى خود تفسیرکند جایگاهى از آتش براى خود اخذ کند!)(3)
(2). در تفسیر قرطبى به نام «الجامع لاحکام القرآن» جلد 1، صفحه 32، به جاى لفظ «برأیه» کلمه «برأى» آمده است و در مجمع البیان، جلد 1، صفحه 9، به جاى آن، لفظ «بغیر علم» یعنى ظن و..
(3). جامع البیان، جلد 3، صفحه 32.
[quote='alshtar']
خداوند خود در سوره 3، آیه 7 می فرماید:
هو الذی انزل علیک الکتاب منه آیات محکمات هن ام الکتاب واخر متشابهات فاما الذین فی قلوبهم زیغ فیتبعون ما تشابه منه ابتغاء الفتنه وابتغاء تاویله وما یعلم تاویله الا الله والراسخون فی العلم یقولون آمنا به کل من عند ربنا وما یذکر الا اولو الالباب
یعنی این کناب شامل آیات متشابه است و آیات محکمات و.....
حتی در این آیه که به نظر می رسد مساله را برای مسلمانان حل کرده باشد نظر ها مختلف است زیرا بر حسب اینکه "وقف" کجا اتفاق بیفتد معنی آیه بکلی عوض می شود. یعنی خود این آیه هم جزو متشابها ت قرار می گیرد و مساله همچنان لا ینحل بافی می ماند.[/quote]
اینکه نظرها مختلفه به این معنی نیست که از آیه برداشت های مختلف میشه کرد. زمخشری که شما هم بهش اشاره فرمودین وقف رو بعد الله قرار میده و "واو" رو استیناف میدونه و نه عطف! دلایل مطمئنی هم آورده. من نمیدونم میتونم از یوتیوب لینکی قرار بدم یا نه ولی یکی از قوی ترین تفسیرها درباره این آیه اینی هست که میزارم. خیلی معقول و مستدل صحبت کرده
https://www.youtube.com/watch?v=O864y0dx3wQ
[quote='alshtar']بعلاوه هیچ جای قرآن راسخون تعریف نشده.[/quote]
در قرآن که نه ولی در نهج البلاغه چنین چیزی داریم:
إعلم أن الراسخین فى العلم هم الذین أغناهم عن إقتحام السُدَد المضروبة دونَ الغیوب، الاقرار بجملة ما جهلوا تفسیره من الغیب المحجوب، فمدح الله تعالى اعترافهم بالعجز عن تناول ما لم یحیطوا به علماً، و سَمّى ترکَهم التعمّق فیما لم یکلّفهم البحث عن کُنهِه رُسوخا.ً
بدان که انسان هاى راسخ در علم کسانى هستند که اقرار به همه غیب هاى پوشیده، آنان را از تجاوز از سدها و حدودى که میان آنان و حقایق غیبى زده شده بى نیاز ساخته است، پس خداوند تعالى آنان را به جهت اعتراف به نادانى خود از وصول به آنچه احاطه علمى ندارند مدح فرموده و چشم پوشیدن و رها ساختن تعمق در آنچه را که خداوند آنان را به بحث از حقیقت آنان تکلیف نفرموده است رسوخ نامیده است.
خطبه 90

با اجازه دوستان این هیچ مدان چند کلمه راجع به بحث تفسیر به عرض می رسانم.
"میدانی" در کتاب خود " السامی فی الاسامی" ، تفسیر و تاویل را چنین معنی می کند:
تاویل= آنچه معنی با وی بگردد: یعنی آنچه معنی را عوض کند.
تفسیر=آنچه معنی را آشکار کند.
در کشف الاسرار آمده است:
فرق میان تفسیر و تاویل آنست که تفسیر علم نزول و شان و قصه آیت است و تاویل حمل آیت است بر معنی که احتمال کند.البته میبدی برای تفسیر بهتر بود "علم لغت" را هم اضافه می کرد. لازم به ذکر است که زمخشری تفسیر معروف خود-کشاف- را بر اساس همین علم لغت نوشته و برای کشف و استخراج معنی آیات شاهد های زیادی از آثار شعرای عرب و ضرب المثلها و محاورات روز مره عرب آن روزگار آورده است
از نظر "هر منوتیک" یا علم تفسیر متن، اثر ادبی آنست که اجازه درک و برداشت بیننده (در مورد آثار تجسمی و نمایشی) و یا خواننده(در مورد آثار متنی مانند رمان و شعر و غیره) از اثر را بدهد ؛ یعنی لزومی ندارد که دریافت او منطبق بر مراد آقریننده باشد. درست به همین علت است که ما ایرانیان شعر حافظ را می پسندیم زیرا هر یک از ما دریافت خودمان را از آن داریم که ای بسا با مراد حافظ فاصله دارد و زیبایی و جذابیت شعر او در همین است. اما غزالی که به قرآن به عنوان کلام خدا نگاه می کند و نه یک اثر ادبی ، نیم این برداشت را قبول دارد و نیم دیگر را رد می کند .او در احیا در بحث "سماع" می گوید:
حمل کلام خدای -تعالی- جز بر آنچه خدای خواسته است روا نباشد؛ و حمل قول شاعر بر غیر مراد او رواست: احیا علم الدین-ج 2- ص 649
از طرفی ابو بکر عتیق نیشابوری صاحب "تفسیرالتفاسیر" یا تفسیر سورآبادی معتقد است که مفسر قرآن باید علم چهارده چیز بداند: تفسیر،تاویل،معنی،تنزیل، وحی، کلام، قول، کتاب، فرقان، قرآن، سوره، آیت،کلمه ، و حرف.
اصطلاح "تفسیر به رای" در علم تفسیر قرآن یک اصطلاح من درآوردی است و در هیج یک از کتب تفسیر معتبر و کهن تعریف نشده است.
برای روشن شدن معنی تفسیر و تاویل مثالی می آوریم:
فرض کنید شما در یک موزه هستید و می خواهید یک نقاشی را ببینید منتها قسمتی از آن نقاشی را پرده ای پوشانده است. کسی می آید و پرده را کنار می زند و شرحی از قصه و چگونگی آفرینش آن اثر توسط هنرمندش و ترکیب رنگها و عناصر تابلو به شما می دهد به طوریکه موضوغ برای شما روشن می شود ، هر جند به خاطر هنری بودن آن می توانید دریافت خود را هم داشته باشید.
این چیزی معادل تقسیر است.
حال نقاشی دیگری در کنار همین نقاشیست که کاملا پوشیده شده و چون شما در خواست کمک می کنید شخص یاری دهنده عمدا و یا از روی نا توانی می گوید: "پرده کنار نمی رود" و شما را به اتاقی دیگر می برد و نقاشی دیگری را به شما نشان می دهد و می گوید: " این همان نقاشیست بی پرده" ولی چنین نیست و این نقاشی دیگریست.
خداوند خود در سوره 3، آیه 7 می فرماید:
هو الذی انزل علیک الکتاب منه آیات محکمات هن ام الکتاب واخر متشابهات فاما الذین فی قلوبهم زیغ فیتبعون ما تشابه منه ابتغاء الفتنه وابتغاء تاویله وما یعلم تاویله الا الله والراسخون فی العلم یقولون آمنا به کل من عند ربنا وما یذکر الا اولو الالباب
یعنی این کناب شامل آیات متشابه است و آیات محکمات و.....
حتی در این آیه که به نظر می رسد مساله را برای مسلمانان حل کرده باشد نظر ها مختلف است زیرا بر حسب اینکه "وقف" کجا اتفاق بیفتد معنی آیه بکلی عوض می شود. یعنی خود این آیه هم جزو متشابها ت قرار می گیرد و مساله همچنان لا ینحل بافی می ماند. بعلاوه هیچ جای قرآن راسخون تعریف نشده.

[quote='maryamyavari']
و العصر.....
.
انّ الانسان لفی خسر........[/quote]
دوست عزیز سلام
ادامه این آیه را مینوشتید خیلی بهتر بود چرا که روشن کننده راه هستند که چگونه انسان از این خسران ابدی و جایگاه لغزنده سرفراز شود

[quote='irani222']1/2
قرآن و تفسیر به رأی
گفته میشود که قرآن را به رأی خود تفسیر نمودن خطا و حرام است. بهتر است که «تفسیر به رأی» را معنا کنیم.
در قرآن چندین آیه وجود دارد که مؤمنان را امر به تفکّر و تعقّل و تدبیر درباره ی آیات میکند. چنین امری مسلماً منجر به استنباط های شخصی از آیات میشود که چه بسا بدیع و بدعت باشند. سیر انفس نمودن در آیات قرآنی از امور واجب برای مؤمنان است که به برداشت های کاملا خصوصی میانجامد. آیا این تفسیر به رأی است؟
در غیر اینصورت منظور از تفسیر به رأی نمودن به عنوان یک خطا و گناه بزرگ و بلکه یک جرم چیست؟ آیا مکاشفه در اسرار و حقایق قرآنی جرم است و مسلمانان بایستی تا ابد همان تفاسیر کهن از چند مفسّر قرون اولیه ی اسلامی را به عنوان حقیقت نهائی بپذیرند و لذا قرآن را بعنوان «کتابِ خواندن» و تفکر نمودن تعطیل نمایند و فقط برای آوازه خوانی و استخاره و بوسیدن و امور اموات بکار برند؟ مسلما چنین نیست و امروزه بیش از هر زمانی مسلمانان نیازمند تفکر و مکاشفه و تحقیق در آیات قرآن هستند و تا معضله ی موسوم به «تفسیر به رأی» برطرف نشود، شهامت اندیشیدن در قرآن از بین رفته و قرآن تا ابد مهجور افتاده و مسلمانان هم بایستی «حقوق بشر» و علوم غربی را آئین خود سازند همانطور که ساخته اند زیرا تفسیر به رأی حرام است![/quote]
دوست عزیز سلام
لازمه توجه داشته باشید که اینکه گفته میشود تفسیر به رای نکنید به این معنی نیست که تا ابد به همان تفسرهای کهن اکتفا شود بلکه
مراد این است که لازمه دقت داشته باشیم نظرات وآراء خود را به قرآن تحمیل نکنیم و با توجه به اینکه خودمان احاطه کامل به قرآن ومراد حقیقی آیات قرآن نداریم از این هت لازمه که به راهنماهای اصلی و اصیل قرآن که همان البیت علیهم السلام هستند رجوع کنیم البته این باز به معنی اندیشه نکردن نیست بلکه باتوجه به روایات و درمسیر روایات صحیح گام برداریم تا از اشتباه مصون باشیم و اگر به اشتباه رفتیم چون راه را درست آمدیم معذور هستیم

انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله وعترتی
(رسول اکرم ص)