نگاهی تازه به دستور زبان

به اعتقاد دكتر باطنی، اين كتاب دستور زبان فارسی نيست؛ بلکه سخنی درباره دستور زبان است. در اين كتاب نويسنده كوشيده است تا شالوده‌ های نظری و فلسفی دستور و دستور‌نويسی را براي خواننده روشن كند و تا آنجا كه ممكن است، او را درجايگاهی قرار دهد كه بتواند در پهنه افقی گسترده و با بينشی علمی تر به بحث‌ها و كشمكش‌های دستوری نگاه كند. اين كتاب می كوشد تا ملاك‌هايی در اختيارخواننده بگذارد تا خود بتواند درباره دستور زبان‌های موجود داوری کرده و جنبه فنی زبانشناسی نداشته و در نوشتن آن خواننده غيرزبانشناس مورد نظر بوده است.
اين كتاب در چهار فصل دستور زبان سنتی، ‌معايب دستور سنتی، ‌دستور ساختاری ‌و دستور گشتاری – زايشی تدوين شده است.
در فصل اول، تاريخچه دستورنويسی در غرب و دستورنويسی براي زبان فارسی به اختصار بررسی می شود.
در فصل دوم، اصول و تعاريف دستور سنتی تجزيه و تحليل و معايب آنها نمایانده شده است. آميختن صورت و معنا، ‌درست و غلط در زبان، ابديت دستور،‌ گرفتن نوشتار به جای گفتار، ‌تحميل مقولات خارجی به زبان، از جمله معايب دستور سنتی هستند كه در اين بخش به آنها اشاره می شود.
درفصل سوم، دستور ساختاری به بحث كشيده شده است. آغاز زبانشناسی ساختگرا، ‌زبانشناسی ساختگرای آمريكايی و مفاهيم بنيادی در زبانشناسی ساختگرا، موضوعاتی است كه در اين فصل آمده است.
در فصل چهارم دستور گشتاری چامسكی كه امروزه مهمترين نظريه مورد بحث در زبانشناسی است، با بيانی ساده تشريح می شود.