مگر تو مملکت شما خر نیس؟

مگر تو مملکت شما خر نیس؟

نه بابا این آخه چه حرفیه - توآمریکا هس - دانلد ترامپه!! مرگبر آمریکا ااا

[quote='mokhtariski']دوست گرامی جناب شهاب به نظرمن خیلی‌های دیگر (به همان دلیلی که درنوشته‌ی قبلی آوردم) اینطور بودند....... ولی به هرحال این روایت من، خودمانی است و نمی‌توان آن را مستند محسوب کرد.[/quote]
فرمایش شما کاملا سند هست ، شاهدش هم در این 15 سال اخیر به دفعات در فضای مجازی دیدیم(ابتدا از گروههای یاهو بعدا فیسبوک و در آخر کانالهای تلگرام)، مثلاً اشعار اکبر اکسیر رو به نام حسین پناهی منتشر کردن و مشابه اینها که شما همه بهتر از من میدونید، طوری که کانال تلگرامی کمپین مبارزه با جعلیات راه افتاده
دلیلش هم همونطور که فرمودید اینه که ما به محتوای مطلب (یا اثر هنری) توجه نداریم و بیشتر معروف و مشهور بودن گوینده و هنرمند برامون مهمه !

مرحوم ذبیح الله منصوری هم نویسنده‌ی بسیار توانایی بود که در مجلات مختلف به ویژه مجله‌ی خواندنی‌ها پاورقی می‌نوشت ولی «گناه» او کمی بیش از «گناه» رضا همراه است. برخی از آثار او در واقع رمان‌های تاریخی بودند مثل خواجه‌ی تاجدار یا سلیمان قانونی و شاه طهماسب که با شاخ و برگ دادن فراوان برای دلپذیرتر کردن آنها بخشی از تاریخ را هم تحریف کرد. مثلا چهره‌ی بسیار سیاهی که از آقا محمدخان قاجار و حاجی کلانتر به نمایش در آورد شاید، شاید اینقدر سیاه نبود یا مثلا چهره‌ی بسیار نورانی که از لطفعلی خان زند به نمایش در آورد شاید اینقدر روشن نبود. رمان یا داستان تاریخی تعریف خودش را دارد و نمی‌توان آن را با یک رمان یا داستان معمولی مقایسه کرد. رمان نویس‌های بزرگ دنیا(مثل خانم مری رنالت، که ابوالقاسم حالت یکی از کتابهایش بنام Persian boy را به فارسی ترجمه کرد) برای نوشتن کتاب خود ایتدا تحقیقات گسترده‌یی انجام می‌دهند و پس از سالها تحقیق در منابع مستند تاریخی، طرحی از آن می‌ریزند و سپس این طرح را به یاری تخیل و داستان‌پردازی به شکل مناسب در‌می‌آورند نه آنکه شایعات بدون سند را که در افواه عموم اند شاخ و برگ بدهند و دوباره تحت نام کتاب رمان تاریخی و به نام ژان گور ، آن هم بسیار جذاب‌تر و خواندنی‌تر به جامعه پس بدهند و ذهن آنان را از آنچه بود مسموم‌تر کنند. اگر ژان گور صفحات کتابش این همه کمتر از ترجمه‌ی مرحوم منصوری است حتما اسنادی برای درستی برخی از شایعات پیدا نکرده بود. البته به جز ذبیح الله منصوری مرحوم دکتر میمندی نژاد هم رمانی تاریخی درباره‌ی نادرشاه نوشت. احسان طبری هم جدا از مسائل سیاسی مردی ادیب و فرهیخته بود و دو کتاب فرهاد چهارم و گئومات را نوشت که کتابهای بسیار زیبایی هستند و از متنی فاخر برخوردارند. متاسفانه آثار ادبی فاخر احسان طبری ( مثل خانواده برومند، سفر جادو، دهه‌ی نخستین و...) به علت گرایش سیاسی او مهجور ماندند

دوست گرامی جناب شهاب به نظرمن خیلی‌های دیگر (به همان دلیلی که درنوشته‌ی قبلی آوردم) اینطور بودند. از یکی از اصحاب قلم شنیدم که وقتی خانم آگاتا کریستی سالهای بسیار قبل به ایران آمده بود و از ترجمه شدن برخی از آثارش در آن زمان مطلع شد با خوشحالی فراوان درخواست کرد که آن کتاب‌ها را برایش بیاورند. یکی یکی کتاب‌ها را ورق زد و خواست صفحه‌هاتی را برایش ترجمه کنند و بخوانند و به این ترتیب با شوق فراوان آن داستان‌ها را تعقیب کرد. در پایان هم با خوشرویی و لبخند گفت. چه داستان‌های جالبی ولی برای من عجیب است که نویسنده‌یی با این توانایی که داستان‌های مرا به این زیبایی شاخ و برگ می‌دهد و چیز جذاب به کلی متفاوتی از آنها می‌سازد چرا همین کتاب‌ها را به نام خودش نمی‌نویسد و به چاپ نمی رساند. من این را شنیدم، آن هم از کسی شنیدم که احتمالا خودش در بین دیدار کنندگان با خانم آگاتاکریستی در هتل بود و بسیار راستگو است. ولی به هرحال این روایت من، خودمانی است و نمی‌توان آن را مستند محسوب کرد.

[quote='mokhtariski']کتاب طنزی است بسیار خواندنی و زیبا که در واقع شاهکار رضا همراه است. رضا همراه نویسنده‌ی طنز پرداز ....[/quote]
درود بر شما
اطلاعات خوبی به اشتراک گذاشتید ،سپاس - پس ذبیح الله منصوری در این زمینه تنها نبود !!
سالها پیش کتاب "دنیای وارونه: مجموعه ای از داستانهای طنز" لینک کتابناک رو دیدم که بعد از چند سال تحریم و ممنوعیت عزیزنسین در ایران چاپ شده ، خوندمش اما به بامزگی ترجمه رضا همراه نبود ، من گمان کردم تفاوتش بخاطر نوع ترجمه جناب ثمین باغچه بان است ولی با فرمایش شما این اختلاف در جذابیت داستان مشخص شد.
من داستانهای عزیز نسین با ترجمه رضا همراه رو در مجله سپید و سیاه (لینک کتابناک)دیدم نه زن روز

کتاب خوبیه- دهه قجر مبارک

کتاب طنزی است بسیار خواندنی و زیبا که در واقع شاهکار رضا همراه است. رضا همراه نویسنده‌ی طنز پرداز بسیار با استعداد و توانایی بود که برای رساندن داستان‌هایش به مخاطبان ایرانی از نام عزیزنسین استفاده می‌کرد و حتی به باور بسیاری، داستان هایش جذاب‌تر و خنده دارتر از آثار عزیز نسین بودند. او می‌دانست که ما ایرانیان توانایی کشف استعدادهای کشف نشده را نداریم (مگر آنکه خارجی‌ها با تجلیل از استعدادهای ما آنها را به خود ما نشان دهند) روش رضا همراه این بود که داستانی از عزیزنسین را می‌گرفت و از آن چند داستان و حتی کتاب با مزه و خنده دار و خواندنی می‌ساخت. او در اوج اشتهار بود و کتاب‌های او به نام عزیزنسین نیز در اوج فروش که سرانجام عزیزنسین متوجه شد که آثار ترجمه شده‌اش در ایران از آثار اصلی‌اش به شدت بیشتر شده و موضوع را دنبال کرد و با تعجب دریافت که بسیاری از این داستان‌ها ربطی به داستان‌های خودش ندارد و کار به شکایت کشید و عزیزنسین اعلام کرد که تنها مترجم واقعی کتاب‌های او ثمین باغچه‌بان است و رضا همراه را حقه باز نامید. متاسفانه رضا همراه با آن همه استعداد چنان در دود حوادث پس از انقلاب گم شد که دیگر هیچ خبری از او نیست نمی دانم. ظاهرا او از نویسندگان هیئت تحریریه‌ی یکی ازمجلات قبل از انقلاب بود( احتمالا زن روز) و به همین دلیل تحت تعقیب قرار گرفت. نمی‌دانم این موضوع درست است یا نه حتی شنیدم در همان زمان‌ها فوت کرده. به هرحال اگر دارفانی را وداع کرده خدایش بیامرزد و اگر زنده است خداوند به او عزت و تندرستی بدهد و عمر طولانی. آن کتاب‌ها و داستان‌ها هر چه بودند و به نام هرکه بودند ما از خواندن آنها لذت بردیم. دست آپلود کننده‌ی محترم هم درد نکند که یکی از آثار بی‌شمار ایشان را به ما هدیه دادند.