فروید بی تردید از سازندگان فرهنگ مدرن است . فروید را اغلب همراه داروین و مارکس سه متفکر اصیل می شناسند که نظر آدمیزاد قرن بیستم را درباره خویش دگرگون کرده اند . وی بنیان گذار دانش روان کاوی است . کسانی مقام او را تا حد یک نبی و یک خبردهنده صادق از آینده وضعیت بشری ارتفاء می دهند و در برابر ، کسانی روان کاوی و نظام تفکر فرویدی را حقه ای عظیم برای جلب اعتماد فکری معرفی می نمایند . عملکرد ضمیر ناخودآگاه یا شعور باطن ، تا پیش از فروید، برای دانشمندان کاملاٌ روشن نبوده و این فروید بوده که پرده از اسرار این بعد از وجود انسان برداشت واصول روان شناسی تحلیلی ومداوای روحی را بنیان گذاشت . روان کاوی و تلاش فکری فروید چنان اثری ناگزیر بر تفکر ما داشته است که باید با چیزی ژرف در درون ما هم آوا باشد . فروید بر هنر و ادبیات ، جامعه شناسی و فرهنگ مردم جهان تاثیر بسزایی گذاشت . مفهوم "ناخودآگاه" فرویدی ، استفاده از "تداعی آزاد" و "کشف دوباره اهمیت رویاها" سبب شد که نقاشان ، مجسمه سازان ، و نویسندگان دست به تجربه ها و آزمایش های تصادفی و غیرعقلانی در مصالح کار خود بزنند ، به جهان درونی خویش و رویاها و خیال پردازی های خویش توجه جدی کنند . نهضت هایی مانند دادائیسم و سورئالیسم بسیار به فروید مدیون اند و نیز آثار ادبی ؛ مانند "موج ها" اثر ویرجینیا وولف ؛ که بر اساس به کار گرفتن "جریان خودآگاهی" هستند از تداعی آزاد فرویدی الهام گرفته اند . فروید نابغه بود و نمی توان این را انکار کرد . همه اندیشه هایی را که تلقین کرد و به صورت یک نظام فکری در آورد اگر هم بسیاری از آنها صحیح نباشد ، باز هم او دستاورد بزرگی داشته است . آن چه به اعتقاد راسخ می توان گفت این است که اگر هم اندیشه های طرح شده به وسیله فروید غلط از کار دربیایند ، باز هم ما بسیار به او مدیونیم .