شما را هنگامی خواندیم که از هر سو با هجوم مشکلی تازه مواجه می‌شدیم و آنگاه که آسمان خانه را ابرهای سیاه گرفته بود؛ آسمان خانه‌مان ابری بود که خورشید مهرتان تابید، دل‌گرمان کرد و برای ماندن مصرمان ساخت. برای همه نیک‌اندیشی‌هایتان، برای همه مهربانی‌هاتان و بخاطر بودنتان سپاسگزاریم و با هم بودنمان را ارج می‌نهیم. می‌دانیم که سپاس ما نه درخور همدلی و یاری شما، که در حد توان ماست.