ابوعلی حسین بن عبدالله بن سینا (۳۵۹ ه. ش در بخارا - ۲ تیر ۴۱۶ در همدان) پزشک و شاعرایرانی و از مشهورترین و تاثیرگذارترینِ فیلسوفان- دانشمندان ایران می باشد . وی ۴۵۰ کتاب در زمینه‌های گوناگون نوشته‌است که شمار زیادی از آنها در مورد پزشکی و فلسفه است . از مشهور ترین آثار وی ، کتاب "شفا" - یک دانشنامه علمی و فلسفی جامع - و "القانون فی الطب"- از معروف‌ترین آثار تاریخ پزشکی – را می توان نام برد . جرج سارتن" در کتاب "تاریخ علم" وی را یکی از بزرگترین دانشمندان پزشکی می‌داند . ابوعلی سینا را باید جانشین بزرگ فارابی و شاید بزرگ‌ترین نماینده حکمت در تمدن اسلامی بر شمرد . اهمیت وی در تاریخ فلسفه اسلامی بسیار است ، زیرا تا عهد او هیچ‌یک از حکمای مسلمین نتوانسته بودند تمامی اجزای فلسفه را که در آن روزگار حکم دانشنامه‌ای از همه علوم معقول را داشت در کتب متعدد و با سبکی روشن مورد بحث و تحقیق قرار دهند و او نخستین و بزرگ‌ترین کسی است که از عهده این کار برآمد . سازمان علمی – تربیتی یونسکو سال 1980 میلادی (1359 شمسی) را به خاطر هزارمین سال تولد ابن سینا ، به نام وی نامگذاری کرد و به این مناسبت از همۀ کشورها و مراکز فرهنگی جهان خواست با تجلیل از این ستاره فروزان دانش بشری دِین جهانیان را نسبت به وی ادا نمایند . مراسم بزرگداشت وی در پاریس با نثار گل به پیکره او در محلۀ "اودئون" آغاز شد و با سخنرانی عده ای از پزشکان و استادان فرانسوی و ایرانی پایان یافت . همزمان یکی از بیمارستان های پاریس– بیمارستان آویسن – به نام وی نامگذاری شد . در این سال برخی از کشورهای عربی کوشیدند که با عرب جلوه دادن ابن سینا او را از خود معرفی کنند . این اشتباه برای برخی از افراد به این سبب ایجاد شده که ابن سینا تعدادی از آثار خود را به زبان عربی نوشته است . در ایران سیمناری از دوم تا نهم اسفند با شرکت پزشکان و نویسندگان و استادان دانشگاه برگزار شد . نمایش نامه "حجه الحق ابن سینا" در مجموعه آزادی به روی صحنه رفت ، یک پوستر از "ممیز" و دو طرح از "میترا ایزد پرست" و مجسمه ای هم توسط "کریمی" تهیه شد . طرحی نیز برای تمبر یادبود داده شد که امکان چاپ آن فراهم نشد . جالب اینجاست که در همان سال کشور آفریقایی مالی تمبر یادبودی به مناسبت بزرگداشت هزاره ابن سینا منتشر کرد . حسن ختام این مطلب ، دو بیت زیبا از ابن سینا : دل گرچه در این بادیه بسیار شتافت یک موی ندانست ولی موی شکافت اندر دل من هزار خورشید بتافت آخر به کمال ذره ای راه نیافت