س‍ف‍ی‍ران‌ پ‍ی‍ام‍ب‍ر اع‍ظم‌ (ص‌)

در این کتاب، نخست، به اولویت دیپلماسی پیامبر (ص) برای حل اختلاف اشاره گردیده است. نگارنده خاطرنشان می‌سازد، اولویت اصلی در دیپلماسی پیامبر (ص)، انجام مذاکره برای حل اختلاف با دشمنان بوده است. اولین مذاکره‌ی پیامبر (ص) با ابوطالب نماینده قریش در سال‌های اولیه بعثت بوده و دومین مذاکره در محاصره‌ی اقتصادی و اجتماعی سران قریش در شعب ابی‌طالب صورت گرفته است. ایشان هم‌چنین با نوشتن نامه و اعزام نماینده و سفیر به سوی سران قبایل و دولت‌ها آن را به اسلام دعوت می‌کرد. محتوای غالب این نامه‌ها، عمدتا معرفی دین اسلام، بیان چارچوب‌های آن و در پایان تبلیغ و دعوت به اسلام بوده است. نگارنده در ادامه به معرفی صفرا و نمایندگان منتخب پیامبر (ص) پرداخته که حامل نامه‌های پیامبر (ص) به سلاطین، روسای قبایل و رهبران سیاسی و معنوی در خارج از جزیره‌العرب بودند. وی هم‌چنین از هیات‌های نمایندگی قبایل و طوایف مختلف سخن رانده که از آن‌ها در تاریخ با عنوان "وفود" یاد شده و برای دیدار پیامبر (ص) و اظهار اسلام و فراگیری الهی به حضور آن حضرت شرفیاب می‌شدند.