بی ستاره
من همخونرو چند سال پیش خوندم. و به نظرم غیر از ماجرای ورودش به خونه ی پسره که هیچ وقت نتونستم هضمش کنم ، کتاب خوبی بود.
ولی در مورد بی ستاره. خیلی واقعی بود. خیلی بی اغراق . و نوع نثرش به دلم نشست. می تونستم ستاررو حس کنم. از جهاتی قوی تر