در آغوش ظلمت
تنها کتابی است که دیدم فقر را به عریان ترین شکل‌اش به نمایش می گذارد.در این کتاب نه خبری است از جملات شیک و مثبت و نه خبری است از امید و کلماتی قلنبه سلنبه.در این کتاب فقط نفرت دیدم و چهره‌ی کثیف فقر.
۱۲۰ روز سدوم یا مکتب لیبرتین
یکی از عجیب ترین کتاب هایی که تا به حال نوشته شده.کتاب به شدت خشن هست ولی به نظر من کتابی که خود مترجم نوشتند (در ستایش یک چشم) چند ده برابر خشن تر هست.با این حال کتاب ساد عناصر چندش زیادی وارد داستانش کرده و به نوعی یک پکیج کامل از موضوعات
سروده های مالدورور
یک اثر فوق العاده درخشان.
گاوها
در زمینه فضا سازی،به خصوص فضای نهیلیستی یکی از بهترین کتاب هایی هست که تا به حال خوندم.واقعا کتاب خوبی بود و البته برای همه مناسب نیست.
در ستایش یک چشم
نویسنده این کتاب خودشون مترجم آثار مارکی دوساد و آثار ممنوعه و خشن دیگه هستند.ولی به جرات می تونم بگم در خشونت هیچ کدوم از اونا به پای این کتاب نمیرسن.
واقعا بعید میدونم در تاریخ زبان فارسی کتابی با این حجم از خشونت نوشته یا حتی ترجمه شده