بدون نام

قشنگ بود داشت شبیه رمانهای فریده شجاعی میشد که یه جور دیگه شد... خدارو هزاربار شکر یه جا عاشقا به هم رسیدند...

خوب بود.. سبک و صیاقش شبیه امانت عشق بود... ولی آخراش خیلی گریه کردم بیچاره نگین... اینقدر دختر بدبخت... با این رمان ها فهمیدم راسته که نباید عاشق شد..!

خدایا نمیشه کتابهای خانم شجاعی رو خوند و گریه نکرد بابا داغون شدیم..... این همه عاشق واقعی... خدا حفظشون کنه.... اگه واقعیه که بعید میدونم خیلی دوست دارم فرشاد و ببینم....

عالی بود و من فکر میکنم از رمان وارث عذاب عشق که کلی از پسرا تعریف شده بهتر و همینطور هم از بوسه تقدیر که نمیدونم این عاشقهای سینه چاکو از کجا آورده صدبرابر بهتر بود. امیدوارم دیگه تو رمانهای خانم شجاعی اینقدر دختران ببوگلابی نباشند...!!!