مسخ
«شرارت چون آتش زبانه می کشد و چنان هراس شهوتناکی در دل انسان می افکند که هیچ ترنم سردی توان فرونشاندن آن را ندارد »
و اماکلاغ ها ؛ هردو چشم او را از کاسه بیرون کشیده وباپرهایشان امضای خون روی گونه اش زده بودند .......
مسخ
با خود گفت: خوب است که انسان را از بهشت رانده اند والاچیزی از آن باقی نمی ماند تا......