بدون نام

چند صفحه اولش را موش خورده(!)

راستش خيلي دلم گرفته بود و خلقم تنگ شده بود. بعد يك روز گفتند تخت جمشيد تعزيه گرفته اند . گفتم برويم شايد كمي گريه كنيم سبك شويم. رفتيم. اما حسين لباس هاي پرزرق و برقي پوشيده بود و دور خودش تاب مي خورد و مثل دخترم ژينا و آن دوست شما كي

کتاب بسیار خواندنی و جالبی باید باشه ! عاشق نوشته های دولت آبادی هستم «کلیدر»«جای خالی سلوچ»«سلوکـ»...