بدون نام

کتابای مرتضی مودب پور همه شون تکرارین. همه شو به یه سبک می نویسه چون زیاد می فروشه و در ضمن شخصیت هاشو طوری از نظر زیبایی توصیف می کنه مثل اینکه دیگران اصلا خوشگل ندیدن و در کتاباش آدما رو طوری عاشق می کنه انگار دارن خدا را می پرستن رماناش