کلود سیمون

(1913 - 2005 م)

او یکی از برجسته‌ترین چهره‌های مکتب «رمان نو» (Nouveau Roman) بود که در سال ۱۹۸۵ برنده جایزه نوبل ادبیات شد. او که در ماداگاسکار به دنیا آمد، تجربیات نظامی خود در جنگ جهانی دوم و سوابق خانوادگی‌اش در کشت و زرع تاکستان‌ها، موضوعات اصلی آثارش را شکل دادند. سبک او به خاطر جریان سیال ذهن، جملات بسیار طولانی و سیال، و نبود خط داستانی سنتی و زمان‌بندی خطی شناخته می‌شود. در رمان‌های سیمون، تاکید بر چگونگی ادراک و بازسازی خاطرات است، نه بر خود وقایع؛ او واقعیت را به صورت لایه‌هایی از ادراکات، احساسات و خاطرات درهم تنیده نشان می‌دهد. مهم‌ترین رمان او «جاده فلاندر» (La Route des Flandres) است که به طور متناوب بین شکست نظامی فرانسه در سال ۱۹۴۰ و مسائل شخصی شخصیت‌ها جابه‌جا می‌شود. آثار او مطالعه‌ای عمیق بر روی ماهیت زمان، حافظه، جنگ و خشونت هستند. سیمون با استفاده از جزئیات حسی و تکرار موتیف‌ها، جهانی پر هرج و مرج و در عین حال ملموس می‌آفریند.