ناصر طهوری

(1324 هـ.خ)

وی فرزند غلام غوث است. طهوری شاعری است که با زبانی شاعرانه دیده‌های خود را از دوره‌های مختلف زندگی در قالب شعر بیان کرده است. برخی از آوازخوان‌های افغانستان شعرهایی از او را اجرا کرده‌اند. او در هرات از محضر شیخ محمدطاهر قندهاری بهره برد. نخستین اشعارش در روزنامه «اتفاق اسلام» در هرات به چاپ رسید. وی تا سال ۱۳۶۹ با مجله‌ها و روزنامه‌های زیادی همکاری کرد. از سال ۱۳۶۹ منتقد برنامه‌های ادبی رادیو شد. از سال ۱۳۷۰ در مکاتب دارالایتام افغانستانی‌ها در تاشکند به کار پرداخت. وی با نام‌های مستعار «نقاد»، «آزموده»، «اریب»، «همتا» و «سرودگر» مطالبی در نشریات «پشتون ژغ» و «آواز» نوشت اما مهم‌ترین کارهای ادبی خود را در تاشکند آغاز کرد. وی مجموعه اشعار خود را در ۲۱ دفتر گردآوری کرده است که ۵ دفتر شعرش با نام «شعله‌های بلخ» در سال ۱۳۴۴ در کابل به چاپ رسید و در همان سال جایزه اول ادبی رحمان بابا را از آن خود کرد.