فرهنگ رجایی

(1331 هـ.خ)

او پژوهشگر علوم سیاسی در حوزه تخصصی نظریه‌های سیاسی و روابط بین‌الملل و استادتمام (پروفسور) در دانشگاه کارلتون کانادا بوده است. پس از تکمیل دوران مقدماتی و دبیرستان در اراک، دوره کارشناسی را در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران به اتمام رساند. تحصیلات کارشناسی‌ارشد و دکتری خود را در آمریکا به آخِر رساند و بعد نزدیک به یک دهه در ایران تحقیق و تدریس کرد. او به عضویت هیئت‌علمی دانشگاه کارلتون درآمد. به‌دلیل علاقه به رابطه فرهنگ و سیاست، هم در دانشکده علوم سیاسی تدریس کرده و هم در «دانشکده انسانیات» که برنامه خاصی بر اساس «کتب ماندگار یا کلاسیک» دارد. از دروس جالب او در دانشگاه کارلتون «تمدن تجدد» است. به تدریس با روش گفت‌وگو با اذهان خلاق و زحمتکش اعتقاد دارد. او در دانشگاه‌های شهید بهشتی، تهران، امام صادق (ع) و تربیت مدرس در ایران و دانشگاه‌های ویرجینیا و ایالتی شانیِ اوهایو در آمریکا، هامبولت در آلمان و آکسفورد در انگلستان تدریس و تحقیق کرده است. او قطعات متعددی از موسیقی ایرانی را که در آستانه انقلاب مشروطیت در تهران توسط نماینده شرکت «هیز ماستر وویس» ضبط شده بود، در انگلستان به دست آورد و به ایران آورد. این قطعات را با مشورت و انتخاب روان‌شاد «داریوش صفوت» (۱۳۰۷ - ۱۳۹۲) و همراه با جزوه‌ای تحقیقاتی درباره موسیقی ردیفی ایران و ضبط آن تحت‌عنوان «گنج سوخته» توسط انتشارات احیاء کتاب برای علاقه‌مندان نشر داد (۱۳۸۱). دغدغه اصلی رجایی مطالعه وضع بشر یا به‌وجهی‌که او مسئولیت را در درجه اول متوجه شخص می‌داند، چگونگی انسانی عمل‌کردن و «انسان‌ورزی» است. ازآنجاکه هویت و سه بُعد آن، یعنی تعریف و فهم خویش، «دیگری» و کل زیست‌جهان آدمی را تاثیرگذارترین متغیر در انسان‌ورزی می‌داند، تقریباً تمام آثارش همان‌طور که عنوان‌ها‌ی آن‌ها نشان می‌دهد، به مقوله هویت و جنبه‌های فکری، دنیایی و مادی حیات آدمی به‌ویژه عبرت‌گرفتن از تمدن‌ها اختصاص دارد.